Page 72 - mag_42
P. 72
ΜIKΡΕσ ΙστΟΡΙΕσ
O
H
A ΤΥΧ ΣΑΣ
κομπαρσοσ
Την στιγμή του σεισμού πολλές φορές το Ιησούς Μανάδες και κόρες, συνα-
βρισκόμουν σε μια ταβέρ- Χριστός νικά όλα τα κακά σπισμένες σε μια σατανι-
να, στο υπόγειο μιας πα- σκορπά, συνοδευόμενο κή συμμαχία, με απώτερο
λιάς μονοκατοικίας, στα από κλάξον, ουρλιαχτά, σκοπό να τυλίξουν στα δί-
Εξάρχεια, όταν ξαφνι- σειρήνες, ένα κομφούζιο χτυά τους τον επαρχιώτη
κά έσβησαν τα φώτα και δηλαδή τρόμου και αγω- αγαθούλη γαμπρό. Κυρι-
ακούστηκε ένα περίεργο νίας. ευμένος από εμμονές και
βουητό από τα έγκατα της Ομολογουμένως κατέβη- παράλογες επιφυλάξεις,
γης. Παγώσαμε όλοι στο κα στην Αθήνα με όλες τις ζούσα μέσα σε μια πόλη,
απόλυτο σκοτάδι καθώς δειλίες και τις προκατα- ούτως ή άλλως, στρωμένη
φάνηκε η οικοδομή να κα- λήψεις που συνοδεύουν με νάρκες και κινδύνους,
ταρρέει. Ξαφνική βουβα- ένα επαρχιωτόπουλο. Σε μια πόλη που το κάθε σου
μάρα κι είπα από μέσα μου, αντιστάθμισμα, καμω- βήμα κινδύνευε να εκρα-
αυτό ήταν, τετέλεσται, και νόμουν τον σοβαρό και γεί από το βλέμμα μιας
σταμάτησα να σκέφτομαι. τον σπουδαίο, έστω κι αν ωραίας γυναίκας ή από
Ευτυχώς ξαφνικά σταμά- αυτό ήταν μια μικρή δική την μολότωφ ενός τρομο-
72 τησε το βουητό της κατάρ- μου ψευδαίσθηση. Είχα κράτη. Ωστόσο, όσο εξοι-
ρευσης και βγήκαμε έξω στο νου μου τον επαρ- κειωνόμουν με την καθη-
σκουντουφλώντας σώοι χιώτη του παλιού καλού μερινή ζωή της πόλης και
και αβλαβείς. Τελικά το ελληνικού κινηματογρά- το διαρκές κομφούζιο που
μόνο που είχε καταρρεύ- φου που όλοι οι απατε- επικρατούσε, τόσο περισ-
σει ήταν το μπαλκόνι της ώνες τον μυριζόντουσαν σότερο μου άρεσε να βι-
παλαιάς και παραμελημέ- αμέσως και σπεύδανε να ώνω τον κίνδυνο και να
νης εξαρχιώτικης νεοκλα- του αρπάξουν και το τε- ακολουθώ τον δυναμισμό
σικής οικίας. Περπάτησα λευταίο του κομπόδεμα. της αδιάκοπης ροής της. Η
ανάμεσα στους δρόμους Κυρίως, όμως, ήμουν ιδι- ποικιλία των εικόνων και
μιας μισοβομβαρδισμέ- αίτερα κουμπωμένος με του συνεχούς θορύβου
νης Αθήνας, με τον κό- τις γυναίκες, πιστεύοντας με ξετρέλαιναν. Θυμάμαι
σμο αναμαλλιασμένο να πως όλες όσες με πλησί- πως κάποτε ρώτησαν τον
βγαίνει από τα σπίτια με αζαν ήταν ένα είδος πλα- Σαρτρ γιατί κάθεται πάντα
τις νυχτικιές, κρατώντας νεύτρας μάγισσας που ο στου Ζόναρς όταν έρχε-
στα χέρια σταυρούς και απώτερος σκοπός τους ται στην Αθήνα κι αυτός
εικονίσματα, άδοντας ήταν να με τυλίξουν στα απάντησε «για να ακούω
θρηνητικές ψαλμωδίες, μαύρα δίχτυά τους και να τον θόρυβο της πόλης».
προσευχές και επικλήσεις. με μετατρέψουν σ' ένα εί- ΄Ηδη, η ζωή της επαρχίας,
Ειλικρινά πρώτη φορά στη δος άβουλου και γελοίου άρχισε να μου φαίνεται
ζωή μου άκουσα τόσες ερωτευμένου υπηρέτη. ανιαρή και ανυπόφορη.
