Page 83 - mag_45

της Ελένης Παναγιώτου

Τι κι αν τολμούσαμε να ζήσουμε την κάθε μέρα σαν πρώ-

τη να 'ναι, σαν μόλις σήμερα να γεννηθήκαμε

χωρίς απομεινάρια εγωισμού, απωθημένων και την επί-

μονη αίσθηση του ανολοκλήρωτου που σ' ένα παρελθόν

συλλέξαμε;

Να βρίσκαμε το θάρρος να ξυπνάμε κάθε πρωί για

πρώτη φορά, ανακαλύπτοντας τη μα-

γεία των χιλιάδων αποχρώσεων που ξεβάφουν στον πε-

λώριο ουράνιο καμβά. 83

Ακόμα κι αν δεν φανεί ο ήλιος να 'χουμε να μας ζεσταί-

νουν δυο χέρια μ' άγγιγμα πρωτόγνωρο που φτιάχνουν

την πιο θερμή αγκαλιά, να μοιάζει πως πάντα είμαστε σπίτι.

Άλλο να μην φοβόμαστε. Και αν νιώσουμε πως

τρεμοπαίζει η καρδιά, να 'ναι μονάχα για του έρωτα τη

χάρη κι ο φόβος τη σειρά ποτέ να μην προφταίνει.

Κι αν λάθη τόσα κάναμε, στο χθες ν' αφήνουμε να ξα-

ποσταίνουν, κι εμείς εδώ στο σήμερα σαν άλλοι γνώριμοι

άγνωστοι να ξαναγεννηθούμε, και κάθε μέρα σαν γενέ-

θλια «χρόνια πολλά» να λέμε.