Page 78 - mag_88
P. 78

μικΡες ιςΤοΡιες                                   της Δήμητρας Ξενάκη



                    Το Κόκκινο Μπαλόνι






               μας  είχε ξεφύγει, γύρισε και στάθηκε                 - Αχ παλλικάρι μου, είπε, όταν της δι-
               διπλα μου.                                            ηγήθηκα την ιστορία μας. Παλλικάρι
               «Έρχομαι απ’τη Μέλπω» είπε...                         μου...

               Νοιώθει μόνη στα ξένα. Φοβάται μη ξε-                 Μια λέξη που έχει μόνο αισθήματα, και
               χάσει τις λέξεις της... Φοβάται μη γίνει              καμμιά λογική εξήγηση
               φυτό που έχασε τα φύλλα του και δεν
               ξέρει αν θα ξαναβγάλει. Νιώθει άδειο                  Σε περιμένω Μέλπω.

               πιθάρι...                                             Σου μιλάω συνέχεια. Θέλω ν’ακούς τη
                                                                     γλώσσα μας. Να μην ξεχάσεις καμιά
               Ταράχτηκα, θυμήθηκα τα λίγα δικά μου                  λέξη.
               χρόνια στα  ξένα.                                     Ξέρω πως θα γυρίσεις. Στέλνω το κόκ-

               Ξέρεις ...κι εγώ φοβόμουν μήπως ξε-                   κινο μπαλόνι, να σου φέρει μηνύματα.
               χάσω τις λέξεις μου...                                - Μου χρωστάς πολλές πασχαλιές, σου
               Έβλεπα τις νιφάδες του χιονιού να πέ-                 λέω. Θα τις γιορτάσουμε όλες όταν γυ-
               φτουν και να λιώνουν. Πεθαίνουν, έλε-                 ρίσεις εδώ.

               γα, τέλειωσε το έργο τους. Σαν τις λέξεις             Εδώ, στην αγκαλιά μου, όπου κάθε
               μου,  που  δεν  έχουν  καμμιά  δουλειά                λέξη σου είναι βαρειά, γεμάτη νοήματα
   78          εδώ. Δεν σημαίνουν τίποτα για τους άλ-                κι αγάπη.

               λους...

                                                                     Σε περιμένω, κι όταν φανείς στη στρο-
               Φοβόμουν μέχρι που βρήκα τη Μαρία                     φή, θ’ αφήσω  πολλά κόκκινα μπαλόνια
               την καστανού στην αγορά.                              να πετάξουν στον ουρανό.
               - Έλληνας είσαι παλλικάρι μου; Με είχε                Για να τον κάνουν πασχαλινό - μόνο για

               ρωτήσει.                                              μας...
               Και η κουρασμένη γέρικη φωνή της, με                  Για να τσουγγρίσουμε πάλι αυγά - φα-
               γέμισε φώς.                                           νερά αυτή τη φορά!
   73   74   75   76   77   78   79   80   81   82   83