Page 70 - mag_88
P. 70

μικΡες ιςΤοΡιες                                    του Σπύρου Διαμάντη


                        Χωρίς κύμα







               να ερωτεύεται κι ας παραπατά πάνω                     Η υπόλοιπη ζωή της, θα ήταν μία και
               στα άπειρα αυτά δεκαδικά ψηφία που                    ολόκληρη.

               πλησιάζουν αλλά δε θα φτάσουν ποτέ
               το δέκα.

                   Έκανε στάση σε ένα από τα άδεια πα-
               γκάκια  του  παραλιακού  πεζόδρομου.

               Κάθισε, άνοιξε την τσάντα της και έβγα-
               λε το πακέτο με τον καπνό. Το πέταξε
               στο τσιμέντο. Έπειτα σηκώθηκε, έσκυ-

               ψε, το ξαναπήρε και το πέταξε στο κα-
               λάθι που υπήρχε εκεί δίπλα. Πήρε μια
               πλούσια ανάσα και ξανακάθισε.                           Ο Σπύρος Διαμάντης γεννήθηκε το 1990
                                                                       στην Αθήνα. Σπούδασε Μαθηματικά στην
               Δεν ενοχλήθηκε από τη χαμηλή θερμο-                     ίδια πόλη και σήμερα εργάζεται ως καθη-
               κρασία, μιας και τώρα δε φυσούσε κα-                    γητής. Μαζί με τα μαθηματικά που έχουν

               θόλου. Δεν ήταν αυτός όμως ο κυριότε-                   βρει πλέον τρόπο να τρυπώνουν σε όλες
               ρος λόγος της άνεσης που υπήρχε στην                    τις εκφράσεις του, τα τελευταία χρόνια
   70
               ατμόσφαιρα.                                             στην καθημερινότητα του έχει ενσωματω-
               Είχε μπροστά της το απόλυτο δέκα. Αυτό                  θεί εντελώς φυσικά η γραφή πεζών κειμέ-
                                                                       νων και στίχων.
               που δεν το πλησιάζει κανείς, με φόβο                    Βασικός στόχος του, είναι να καταφέρει να
               να μην προκληθούν κύματα.                               διαβάζει περισσότερο απ’ όσο γράφει.

               Η ήρεμη θάλασσα είναι ο προορισμός.
               Έχει πάντα τον τελευταίο λόγο.

               Ίσως γι αυτό να μην είχε πει ούτε μία
               λέξη πριν φύγει. Θα σήκωνε νέα κύμα-

               τα κι ο χρόνος που θα χρειαζόταν για
               να επανέλθει η ηρεμία, θα ήταν χρόνος
               που θα χανόταν και η ζωή που της έμε-

               νε ήταν άγνωστη και χρονικά αόριστη.

               Γεννήθηκε έχοντας όπως όλοι, έναν
               υπολειπόμενο χρόνο ζωής. Το κατά-
               λαβε  τώρα  πρώτη φορά.  Έπιασε  την

               τσάντα της, σηκώθηκε και ξεκίνησε να
               βαδίζει με τρόπο τέτοιο, που και η ίδια
               η θάλασσα ήταν βέβαιη για την όμορφη

               γυναίκα που κοιτάζονταν τόσην ώρα με
               τον ίδιο τρόπο.
   65   66   67   68   69   70   71   72   73   74   75