Page 69 - mag_88
P. 69
του Σπύρου Διαμάντη
Περπατούσε ικανοποιημένη. Έφευγε στούν. Δε χρειαζόταν βέβαια να τους
επειδή το ήθελε, οπότε ήξερε πού πή- αναφέρει πολλά. Η πολύπλευρη ανοχή
γαινε. που έδειχνε όλα τα περασμένα χρόνια,
Xωρίς κύμα ρόλο που δεν υπήρχε. θεί.
ήταν ένας ξεκάθαρος τρόπος να συστη-
Είχε την αίσθηση ενός προορισμού, πα-
Δε χαιρέτησε κανέναν άλλον πέρα από
Δεν ήξερε αν αυτό σήμαινε ελευθερία,
ήταν σίγουρα πάντως ένας αέρας γνω-
είναι το καλύτερο μηδέν. Λίγο πριν το
στός που αποφάσισε να φυσήξει. Λίγο τα εννέα αυτά χρόνια. Λίγο πριν το δέκα
άναρχα, μα έδειχνε να της συμπερι- άριστα βρίσκεται το πιο γόνιμο έδαφος.
φέρεται με οικειότητα και φροντίδα για Ακόμα δεν είχε σταματήσει να το πι-
πρώτη φορά. στεύει.
Εννέα χρόνια αγαπούσε έναν άνθρωπο Ήθελε μια ζωή που να ορίζεται πάντα
και δε μπορούσε να το πάρει πίσω. εκεί ανάμεσα στο εννέα και στο δέκα.
Η ελευθερία της χάθηκε από τη στιγμή Κάτι που ήταν αδύνατο να συμβεί, πα-
που το μετάνιωσε. Γι αυτό έφυγε. Τώρα ραλείποντας το πέρασμα από όλα τα
μπορεί να κουβαλάει πλέον το βάρος, προηγούμενα νούμερα. 69 69
χωρίς να ειναι αισθητό το έντονο τρά- Αυτός είναι ο λόγος που μπόρεσε να
βηγμα προς τα κάτω, στο κέντρο του αναγνωρίσει, πως μεταξύ του σχεδόν
στέρνου. Έχει κατανεμηθεί πλέον σε τέλειου και της τελειότητας, προκαλείται
όλο το σώμα. μια ταχυκαρδία που γεννά θαύματα. Γι
Το μέρος το μυαλού που ελευθερώθη- αυτό κι ο έρωτας για εκείνη ήταν πάντα
κε, ήταν ξεκούραστο και έτοιμο να δέσει κάπου καρφιτσωμένος στα δεκαδικά
τα κορδόνια των ολοκαίνουριων πα- ψηφία του εννέα.
πουτσιών του, που θέλουν εσπευσμένα Την είχε επιλέξει και τόσο πολύ ελέγξει,
να περπατήσουν, να τρέξουν, ακόμα και που όταν το θυμάται, οι κοκκινίλες της
να κλωτσήσουν οποιαδήποτε συνθήκη ξαναγίνονται φρέσκα σημάδια για λίγο.
παρασιτικού προσήμου. Όμως την αγάπη της, την είχε επιλέξει
Τα σημάδια στο δέρμα έχουν αρχίσει να η ίδια. Την είχε φροντίσει, μεγαλώσει,
υποχωρούν. Το πολύ να μείνουν κά- θεοποιήσει, αμφισβητήσει, ακόμα και
ποιες επιφανειακές κοκκινίλες, σχεδόν δανείσει ακριβώς όπως ήθελε. Κι όλα
αφαντες και άνευ σημασίας για το ευρύ αυτά, όσο χρειαζόταν ώστε να μπορεί
κοινό. Αυτό ζητούσε. Να τις βλέπει και να την παρατήσει κάπου μόνη σε μια
εκείνη όπως διάφοροι αδιάφοροι πε- ερημιά και να απομακρυνθεί οριστικά
ραστικοί. Δείγμα πως είχαν φτάσει και απ’ αυτή.
αυτές μαζί με εκείνη, στο σημείο της Το μόνο που δεν μπορούσε, ήταν να την
διαδρομής που επιτρεπόταν να γνωρι- πάρει πίσω. Είναι τελικά προτιμότερο
