Page 51 - mag_88
P. 51
της Κατερίνας Παναγιωτοπούλου
Eννέα θαύματα «Οπ!» φτηκε η μικρότερη –τι μικρότερη δηλα-
δή; μόνο κάτι μήνες. Η άλλη, η μεγαλύ-
«Τι;»
τερη, έπιασε το βλέμμα της στον αέρα.
«Περπατάω στο δάσος και μ’ ακολου-
«Παιδί μου, μας θέλετε κάτι άλλο;» είπε
και μια ελπίδα θείς.» ευγενικά. Ήταν ιδιαίτερα προσεκτική.
«Και μετά;»
Δεν είχε σκοπό να τον προκαλέσει.
«Σε εννέα κλαδιά σε μοιράζω.»
Μόνο εκείνο το «παιδί μου» έπρεπε να
«Σε εννέα, γιατί;»
πένα σε χορδή χαλαρωμένη. Αρπάχτη-
«Για να μην αλλοιωθείς.» είχε αποφύγει. Τι το ήθελε; Χτύπησε σαν
«Θα χαθώ;» κε από το φάλτσο και ξέχασε κάθε πλη-
θυντικό ευγενείας.
«Θα σωθείς.»
«Γιατί; Χτυπάς κάρτα στη δουλειά, για-
«Από ποιον;
γιά;»
«Από μένα.»
«Γιαγιά;» Καλά να πάθει, να μάθει να
μη στριμώχνεται εκεί που δεν χωράει, 51
Μιλούσαν σε μια δική τους γλώσσα. Πιο σκέφτηκε η μικρότερη κι ένα ειρωνι-
συνθηματική δεν γινόταν. κό γελάκι έσκασε στο μισό της στόμα.
«Παρακαλώ, τεστ έχετε;» τις διέκοψε ο Να σε δω τώρα τι θ’ απαντήσεις, έλεγε
αστυνομικός. το βλέμμα της. Η μεγαλύτερη σήκωσε
τους ώμους.
«Εννοείται.»
«Γιορτάζω γενέθλια σήμερα» είπε κο-
«Τι τεστ έχετε;»
φτά.
«Για την ψυχολογική μας κατάσταση».
«Και πόσα κλείνεις;»
«Με κοροϊδεύετε;» θύμωσε, τάχα εκεί-
νος, περισσότερο για να δικαιολογήσει «Εννέα θαύματα και μία ελπίδα» είπε
το σάστισμά του. Δεν μπορούσε να κά- με ύφος επίσημο.
νει κάτι άλλο. Είχαν την απροσδιόριστη
ηλικία κάθε γιαγιάς κι εκτός από την Ο αστυνομικός κοίταξε για λίγο την
επιτηδευμένη κοριτσίστικη αφέλεια δεν ταυτότητά της και μετά στράφηκε αργά
εύρισκε άλλο ψεγάδι. Τις μάσκες τους προς το μέρος. «Ε, όχι να με δουλεύει
τις φορούσαν, τα χαρτιά τους ήταν σω- και ή φευγάτη» σκέφτηκε. Εκείνη ήταν
στά, είχαν και ταυτότητες. ψύχραιμη, δεν άφηνε να φανεί ότι το
«Τώρα, θα δώσουμε παράσταση» σκέ- διασκεδάζει. Ήταν περιποιημένη και
