Page 49 - mag_88

της Μαίρης Σιγάλα

κοίταζα να ανοιγοκλείνει το στόμα Το επόμενο πρωί ο γιός μου με

του... τι είχα πάθει; Κάποια στιγ- την κόρη μου μπήκαν στο σπίτι.

μή με φίλησε και πήγε προς την Τους είδα από ψηλά να κοιτάνε

πόρτα. Είχα πετρώσει στον κα- τον καναπέ μου και μετά να πέ-

ναπέ μου κι αυτός μ' αγκάλιαζε φτουν πάνω του και να κλαίνε.

σφιχτά λες και φοβόταν μην του Μα γιατί; Ήμουν καλά... δεν το

φύγω. "Σώπα", του είπα "σώπα, καταλάβαιναν; Την άλλη μέρα

μη φοβάσαι και μόνο δε σ' αφή- ξαναπήγαν. Άνοιγαν ντουλάπες,

νω... "Ψέμα του είπα... Το ίδιο μάζευαν πράγματα κι έκλαιγαν,

εκείνο βράδυ ήρθε ο άντρας μου έκλαιγαν, έκλαιγαν... Δεν τους

και με πήρε αγκαλιά, με σήκω- λυπήθηκα, τίποτα δεν μπορού-

σε στα χέρια οπως τότε, τη μέρα σε να με κάνει να χάσω τη χαρά

του γάμου μας... μόνο που τώρα μου...τίποτα; Μόνο ένα! Είδα τον 49

βγήκαμε απ' το σπίτι... τι βγήκα- καναπέ μου στα σκουπίδια... κι

με δηλαδή... πετάξαμε... Κι ήταν έκλαψα... τόσο πολύ που χοντρές

τόσο όμορφα εκεί πάνω κι ήταν σταγόνες έπεσαν στα μαξιλάρια

τόσο όμορφα που τον ξαναβρήκα του και τα μουσκεψαν κι ήλιο δεν

κι ένιωθα τόσο ευτυχισμένη... είχε να τα στεγνώσει...

Ονομάζομαι Μαίρη Σιγάλα. Έχω γεννηθεί και ζω στην Αθήνα. Το βιοποριστικό μου επάγγελμα
είναι η διδασκαλία της Αγγλικής γλώσσας... αυτό μου εξασφαλίζει τα προς το ζειν. Το " ευ ζην"

, όμως, μου το εξασφαλίζει το ουσιαστικό μου " επάγγελμα " που το "ασκώ" απ' όταν έμαθα να
γράφω. Η συγγραφή με προμηθεύει με το απαραίτητο οξυγόνο για να ζω. Γράφω μικρές ιστο-

ρίες, καθημερινές ,για ανθρώπους απλούς αλλά γίγαντες μέσα στον ηρωισμό της συνηθισμένης
κατά τ άλλα ζωής τους. Κάποιες είναι φανταστικές και κάποιες άλλες βασίζονται σε πραγματικά

γεγονότα η βιώματα. Γράφω για μένα και για όσους απολαμβάνουν να τις διαβάζουν...