Page 57 - mag_51
P. 57
του Κωστή A. Μακρή
από ένα πλονζόν σε μια οικοδομή― κι της μεριά, πριν προλάβει η Ι. (η «μι-
ενώ εκείνη με ετοίμαζε για το «Πρώ- κρή») να καβαλήσει σταθερά στο δικό
των Βοηθειών» εγώ να ψελλίζω καθη- της σαμάρι. Λίγο από αστοχασιά το έκα-
συχαστικά «Δεν είναι τίποτα! Δεν είναι νε η «μεγάλη»; Λίγο από επίδειξη ισχύ-
τίποτα!». Η αλήθεια είναι ότι δεν ήταν ος απέναντι στη μικρή; Κάτι σαν «Εγώ
τίποτα. Μόνο το ρινικό μου διάφραγ- είμαι η μεγάλη! Εγώ και το αφεντικό!»;
μα είχε στραβώσει λιγάκι, έκανα και Δεν ξέρω και δεν θέλω να βγάζω επι-
τον πρώτο μου αντιτετανικό ορό, κάτι πόλαια συμπεράσματα.
έμπλαστρα κι αλοιφές στα μάτια που Πάντα υπάρχουν αντιζηλίες ανάμεσα σε
είχαν γίνει σαν ντοματάκια Σαντορίνης αδέρφια. Παντού υπάρχει το παιχνίδι
και επίδεσμος στη μύτη που είχε γίνει της ισχύος και της επιβολής.
σαν μελιντζάνα, αλλά κατά τα άλλα Το αποτέλεσμα είναι ότι η «μικρή» δέ-
ήμουνα και είμαι καλά. χεται το απότομο χτύπημα της τραμπά-
Και συνέχισα, μετά από λίγες μέρες, λας σαν απρόσμενο και δυνατό χαστού-
τα σκαρφαλώματα στα δέντρα, τα κου- κι στον πισινό της. Χάνει την ισορροπία
τρουβαλιάσματα σε κάτι μικρογκρε- της και πέφτει στο χώμα, ευτυχώς όχι
μούς, το κυνηγητό, τον πετροπόλεμο με τη μούρη. Αλλά οι κραυγές της κά-
και όλα αυτά τα υγιεινά που κάνει κάθε νουν τον αέρα να τρέμει και το γοερό
παιδί που μεγαλώνει σε επαφή με το της κλάμα τραβάει όλα τα αυτιά και τα
χώμα, τα ζώα, τα ζούδια και πολλά βλέμματα.
άλλα παιδιά. Εγώ νιώθω τη μομφή από τις γυναίκες
Πώς να εμποδίσεις ένα παιδί να ρισκά- ―κατά πλειονότητα γιαγιάδες― γύρω
ρει; Πώς να εμποδίσεις το παιδί να ζή- μου σαν ψεκάδες υδροχλωρικού οξέως
σει, να δοκιμάσει τα όρια και τις ικα- στο δέρμα μου. «Δεν ντρέπεσαι! Κάθε-
νότητές του και να πάρει τις δικές του σαι εκεί σαν τον Βούδα και τα παιδάκια
εμπειρίες; Κι ας ξέρεις πως το «ατύχη- κινδυνεύουν! Τι σκατά σε βάλανε να τα
μα» είναι εκεί δίπλα… Να παραφυλά- προσέχεις;» Τέτοια μου λένε τα βλέμ-
ει σαν γάτα που, κρυμμένη πίσω από ματα κάτι τρομαλέων και ψοφοδεών
έναν θάμνο, παρατηρεί τη δεκοχτούρα γιαγιάδων που είναι έτοιμες με το πα-
να τσιμπολογάει σποράκια στο χώμα. ραμικρό να τσιρίξουν: «Παναγία μου!
Έτοιμη να ορμήξει, η γάτα. Να αρπάξει Το παιδίιιιιιι!».
τη δεκοχτούρα. Να το κάνει, η «μαφιό- Βλέπω, παρατηρώ, ακούω, σκέφτομαι.
ζα» γάτα, να φανεί ατύχημα. Κι αποφασίζω ότι η ψυχραιμία είναι η
Και το «ατύχημα» δεν αργεί. Σαν αυ- αρετή του καλού παίκτη. Κι ας μην παί-
τοεκπληρούμενη προφητεία ενός τρο- ζω πόκα ή πόκερ εκείνη τη στιγμή. Έχω
μαγμένου ερασιτέχνη babysitter. διαπιστώσει ότι δεν έχει συμβεί πραγ-
Η Ε. (η «μεγάλη») ρίχνει απότομα το ματικό ατύχημα. Ένα πέσιμο είναι, σαν
βάρος της στην τραμπάλα, απ’ τη δική πολλά άλλα.
