Page 56 - mag_51
P. 56
ΜiKΡεΣ ΙΣΤΟΡΙεΣ
Ο Ηλίθιος
και η τραμπάλα «μου»
Η «σκηνή του χαστουκιού», από τον Τι σχέση έχει τώρα η τραμπάλα με τον
«Ηλίθιο» του Ντοστογιέβσκι, αποτέλε- «Ηλίθιο»;
σε κι ακόμα αποτελεί ένα καθοριστικό Και γιατί γράφω αυτό το «μου» δίπλα
στοιχείο-κλειδί τόσο για την κατανόη- στην τραμπάλα;
ση του όσο και για τον διαρκώς αυ- Η τραμπάλα «μου» είναι παιχνίδι, εί-
ξανόμενο θαυμασμό μου προς τον συγ- ναι μάθημα, είναι ζωή.
γραφέα Ντοστογιέβσκι. Δεν είναι «μόνο» λογοτεχνία.
Λέω «συγγραφέα Ντοστογιέβσκι» επει- Η τραμπάλα είναι ένα παιχνίδι για παι-
δή δεν είμαι σίγουρος αν θα ήθελα διά. Τη συναντάμε σε παιδικές χαρές.
τον Φιοντόρ Ντοστογιέβσκι ως φίλο σε παιδότοπους, σε κήπους και αλλού.
ή ―ακόμα λιγότερο― ως πατέρα ή Ανεβαίνει από τη μια μεριά ένα παι-
παππού. Ίσως να μην ήθελε κι ο ίδιος δί, ανεβαίνει ένα άλλο από την άλλη.
να είναι ο πατέρας ή ο παππούς του Κι αρχίζουν να τραμπαλίζονται. Πότε
εαυτού του. Ίσως γι’ αυτό έγραψε τον το ένα επάνω και κάτω το άλλο, πότε
«Ηλίθιο». Για να δείξει με τη λογοτε- πάνω το άλλο και κάτω το ένα. Νομί-
χνία δρόμους που ο ίδιος δεν κατάφερε ζω ότι είναι ένα από τα πιο διαλεκτικά
να ακολουθήσει με συνέπεια στη ζωή
56 του. παιχνίδια.
Στην τραμπάλα ανεβαίνει από τη μια
μεριά η Ε., οχτώ χρόνων, κι από την
άλλη η Ι., τεσσάρων. Η «μεγάλη» και
η «μικρή». Συμβατικά αυτά τα επίθε-
τα, γιατί ποτέ μου δεν τα χρησιμοποιώ
σαν κατηγορήματα, π.χ. «Είσαι μεγά-
λη», «Είσαι μικρή».
Στο πιο κοντινό παγκάκι, να τις βλέ-
πω και να τις «επιτηρώ», κάθομαι εγώ.
Σε μια από τις σπάνιες φορές που τις
«επιβλέπω» και τις «επιτηρώ» μόνος
μου.
Με άγχος, με φόβο. Με τον τρόμο να
με τριγυρίζει βουίζοντας σαν αλογό-
μυγα στ’ αυτιά μου. Είναι ο τρόμος για
το ατύχημα, που πάντα ελλοχεύει στις
παιδικές χαρές και στα ξέφρενα παι-
χνίδια των παιδιών. Ο ίδιος τρόμος
που είχα δει στο πρόσωπο της μητέ-
ρας μου όταν γύρισα μια μέρα από το
παιχνίδι με τη μούρη νιανιά ―μετά
