Page 64 - mag_53
P. 64

ΜiKΡεΣ ΙΣΤΟΡΙεΣ



                  Τρεις βαλίτσες






               μισούσε. Το κουτί με τα καθημερινά                    συνηθισμένο άφτερ σέιβ. Φόρεσε και
               υποχρεωτικά φάρμακα. Το καροτσάκι                     εκείνη το αγαπημένο της φόρεμα και

               που ποτέ δεν ήθελε. Όλα όπως τότε.                    ξάπλωσε δίπλα του. Ξεκίνησε εκείνος
               Σαν να μην έχει αλλάξει τίποτα.                       να μιλάει πρώτος. Της είπε πράγματα
               Ο αέρας είχε δυναμώσει πιο πολύ                       που δεν είχε ξανακούσει. Εκείνη δεν

               και άρχισε να κρυώνει. Σηκώθηκε                       μπορούσε να μιλήσει. Απλά έκλαιγε
               και άρχισε να απομακρύνεται από την                   βουβά. Την μάλωσε που δεν μιλούσε.
               πλατφόρμα. Πέρασε το μικρό δασάκι                     Ήθελε να ακούσει τη φωνή της. Του

               και χώθηκε στα σκοτεινά σοκάκια.                      χάιδεψε τα απαλά μαλλιά του και του
               Όταν έφτασε σπίτι, πήρε δυο τρία ξύλα                 έδωσε ένα φιλί στο στόμα. Της είπε
               και τα έβαλε στο τζάκι. Πήρε λίγη                     να του σκουπίσει τα δάκρυα και ότι

               ώρα μέχρι να ζεσταθεί το σαλονάκι.                    τώρα είναι έτοιμος. Εκείνη πέτρωσε
               Κάθισε στην πολυθρόνα δίπλα απ'                       όσο μπορούσε τον συναισθηματικό
               το τζάκι και πήρε το μεγάλο τετράδιό                  της κόσμο και έκανε ακριβώς ό,τι της

               της απ’το διπλανό τραπεζάκι. Παλιά                    είπε. Αμέσως μετά, πήρε την ένεση
               έγραφε κάθε μέρα. Τα τελευταία τρία                   και το φιαλίδιο απ’ το κουτί με τα
   64          χρόνια έγραφε μία φορά το χρόνο. Μια                  φάρμακα. Ήταν καιρό εκεί, αλλά τώρα
               φορά το χρόνο τέτοια μέρα. Κάθε φορά                  το κοίταξε για πρώτη φορά. Χωρίς να

               που πετούσε μια βαλίτσα έχανε και                     το πολυσκεφτεί έμπηξε τη βελόνα στο
               κάτι από μέσα της. Οπότε έπρεπε να                    σώμα του. Όταν το υγρό μεταφέρθηκε
               το γράψει. Για να το δει μπροστά της.                 στο εσωτερικό του, αμέσως έβγαλε

               Να το ζυγίσει. Να κάνει την νεκροψία.                                                                                                               τη βελόνα και ακούμπησε την
               Τελευταία βαλίτσα, άρα και τελευταία                  ένεση στο κομοδίνο. Της είπε ένα
               η φορά που θα έγραφε. Τη στιγμή που                   ξεψυχισμένο σ’αγαπώ και ένα ακόμα
               άφησε το στυλό και έκλεισε το τετράδιο                πιο ξεψυχισμένο ευχαριστώ για όλα.

               ένιωσε το ίδιο σφίξιμο στο στομάχι,                   Φάνηκε έντονα, ότι έκανε μεγάλη
               όπως τότε. Σαν να έπεσαν προβολείς                    προσπάθεια για να τα πει και τα δύο.
               πάνω της και ζωντάνεψε ξανά η σκηνή                   Λογικά, είχε αρχίσει ήδη η επίδραση.

               της πράξη της. Η τελευταία σκηνή                      Οι προβολείς έσβησαν ακαριαία με
               του  έργου.  Αφού  του  αφαίρεσε  το                  την πτώση ενός ξύλου στο τζάκι.
               οξυγόνο, του σκούπισε το ιδρωμένο                     Παρατήρησε ότι το τετράδιο στα πόδια
               μέτωπο με μία καθαρή πετσέτα. Τον                     της είχε μουσκέψει. Το μελάνι είχε

               έντυσε με το καλό του το κοστούμι,                    κάνει μουτζούρες σε κάποια σημεία.
               το οποίο του ήταν πλέον μεγάλο, έτσι                  Το ξεφύλλισε στα γρήγορα και το
               όπως είχε μαζέψει το σώμα του. Τα                     ξαναέκλεισε. Το άνοιξε ξανά στην

               εδώ και καιρό ακίνητα άκρα του, τη                    πρώτη σελίδα και άρχισε να διαβάζει
               δυσκόλεψαν αρκετά. Τον ξύρισε, του                    δυνατά. Όπως τότε, που το διάβαζε σε
               χτένισε τα μαλλιά και του έβαλε το                    εκείνον. Του άρεσε τόσο πολύ, που της
   59   60   61   62   63   64   65   66   67   68   69