Page 58 - mag_54
P. 58
ΜiKρεσ ΙσΤορΙεσ του Κωστή A. Μακρή
«Ευχή γονέων
έπαρε και στα βουνά
περπάτει»
Οι ευχές και η αυτοαναφορικότητα
στον καθημερινό λόγο
ακούσει η μαμά μας, την απάντηση, μας σπίτι και κάτι μουρμούριζε.
την είχε δώσει ο μπαμπάς μας εγκαί- Τώρα ξέρω ότι «έσταζε» ―με ομηρικό
ρως. «Και στον κώλο αυτιά έχει» έλεγε τρόπο― κρασί στους πεθαμένους του.
σε οικογενειακούς φίλους ο μπαμπάς. Κάτι ανάλογο που έκαναν οι διαβάτες
Και ανέφερε το κλασικό παράδειγμα όποτε πίνανε από κρήνη που κάποιος
του ξεβιδώματος του μπουκαλιού με το είχε φτιάξει σαν μνημόσυνο. Στα «Ψηλά
ουίσκι στο σαλόνι, κάποιο απόγευμα βουνά» του Ζαχαρία Παπαντωνίου το
καθημερινής για να βάλει να πιει, αφού είχα διαβάσει αυτό το «δροσιά στην
είχε βγάλει όσο μπορούσε πιο αθόρυ- ψυχούλα του» που έλεγε ο διψασμένος
βα το ποτήρι του απ’ τον μπουφέ. «Την οδοιπόρος, ευχή για τον χορηγό της
ακούω να μου φωνάζει μέσα από από κρήνης και του δροσερού νερού.
την κουζίνα (ή από το υπνοδωμάτιο ή Πάλι ξεφεύγω όμως…
από το μπάνιο): “Είναι ώρα και μέρα Ας γυρίσω στις καθημερινές ευχές που
αυτή για ουίσκι;”».
λέμε στους άλλους για να τις ακούμε
εμείς.
58 Το ουίσκι ήταν ακριβό τότε. Και η ροπή Κυριολεκτούμε όταν ευχόμαστε σε κά-
του πατέρα μας προς το αλκοόλ κάπως ποιον «καλημέρα»;
πιο ισχυρή απ’ όσο ταίριαζε σ’ έναν κα- Ναι, απαντάω τώρα. Όσο κι αν δεν το
θωσπρέπει οικογενειάρχη, πατέρα και συνειδητοποιούμε, ευχόμαστε να είναι
σύζυγο, για τα μέτρα της μαμάς.
Το θέμα μου όμως δεν είναι πόσο, πότε καλή η μέρα. Πρώτα για εμάς ―ακό-
μα κι αν λέμε «καλή σου μέρα»― και
και τι έπινε ο πατέρας μου αλλά οι ευ- μετά για τον φαινομενικά και κοινωνι-
χές και πόσο αυτές απευθύνονται στον
άλλον ή είναι ένας τρόπος για να συμ- κά «κύριο» αποδέκτη της ευχής μας.
μεριστούμε με κάποιον που αγαπάμε, Κυριολεκτούμε όταν ευχόμαστε «καλή
σεβόμαστε, θαυμάζουμε ή απλά έχουμε χρονιά» ή «χρόνια πολλά και ευτυχι-
ανάγκη την ευμένειά του, τις προσδο- σμένα»;
κίες για ένα καλό μέλλον, εγγύτατο ή Ναι, λέω και σ’ αυτό.
πιο μακρινό. Κάτι σαν το «άντε, γεια Κυριολεκτούμε όταν λέμε στους γονείς
μας!» που έλεγε ο μπαμπάς μας όποτε ή στους γιαγιαδοπαππούδες «Να σας
σήκωνε το ποτήρι ή σαν τις σπονδές ζήσει! Να είναι γερό κι ευτυχισμένο!
του οικογενειακού φίλου Λ.Σ. που πριν Να ζήσετε να το χαρείτε!» ;
πιει κρασί από το ποτήρι του, έσταζε Και βέβαια κυριολεκτούμε. Και ενδό-
τρεις σταγόνες στο χώμα ―αν ήμασταν μυχα, θέλουμε να είμαστε κι εμείς «στις
έξω― ή σε ψωμί, αν ήμασταν μέσα σε χαρές του», όταν το σημερινό νεογέν-
