Page 52 - mag_54
P. 52
ΜiKρεσ ΙσΤορΙεσ του Σπύρου Διαμάντη
Όλα μια γραμμή
γω το μισούσα. Σου ‘χα πει παλιά, «ό,τι
μισείς μισώ και ό,τι αγαπάς αγαπάω.» Ο Σπύρος Διαμάντης στα
Δε συμφώνησες. Ρώτησα και γιατί ο είκοσι έξι του χρόνια, έχει κα-
ηλίθιος. «Δεν αγαπάς εσένα», μου ταφέρει να φέρει εις πέρας το πρώτο
του-εφηβικό τότε-όνειρο, σπουδάζοντας
‘πες. Κατακεραυνώθηκα. Σε φίλησα μαθηματικά. Παράλληλα βέβαια -για να
αμέσως. Θυμάσαι; Ήθελα να κλέψω μπούμε και στο θέμα μας- έκανε συχνά
απ’ τα χείλη σου κι άλλες αλήθειες πυκνά τις επισκέψεις του στην αχανή βι-
για μένα. Έστω αυτές που είχες βλιοθήκη της λογοτεχνίας. Ωστόσο πάντα
γέμιζε τύψεις για τα βιβλία που δεν διά-
πρόχειρες. Που ήταν έξω, έξω. Τώρα βαζε, πόσο μάλλον γι αυτά που άφηνε
εδώ ξανά, μόνος, μετράω τα ρέστα στη μέση, αλλά αυτό είναι άσχετο. Όσον
μου. Κάτι έχει μείνει τελικά στις τσέπες αφορά τις επισκέψεις του στο χώρο της
που δεν τρύπησαν. Έχω φορέσει και γραφής, αυτές θα μπορούσαμε να πούμε
ότι, ξεκίνησαν αρκετά αθόρυβα, σε μικρή
το αγαπημένο σου πανωφόρι. Αυτό ηλικία, κυρίως με την καταγραφή κάποιων
που στην τσέπη του, χωρούσε και το σκέψεών του σε διάφορα χαρτάκια, τα
52 δικό σου χέρι μαζί με το δικό μου. οποία τώρα που το έφερε η κουβέντα απ’
Έβαλα και τα παπούτσια που είχαν ότι λέει ο ίδιος, ούτε που θυμάται από
πότε αγνοούνται. Το τελευταίο διάστημα
αντέξει περισσότερο. Κάτι σημαίνει -για να επανέλθουμε στο θέμα- ενήλικος
αυτό. Όποιος αντέχει πιο πολύ πια, αποφάσισε να της ξαναχτυπήσει την
πρέπει να επιβραβεύεται. Βέβαια πόρτα, οργανωμένος πλέον, κρατώντας
εγώ το έκανα γιατί έχω πολύ δρόμο μολύβι και μπλοκ σημειώσεων και η αλή-
θεια είναι, πως τον δέχτηκε υπερβολικά
μπροστά μου. Πολύ περπάτημα. θερμά, καθιστώντας μάλλον την επίσκεψή
Πολλές ακόμα γραμμές. Έχω φορέσει αυτή αρμένικη.
και το πραγματικό χαμόγελο. Το Υ.Γ. Όσον αφορά το δεύτερο του όνειρο-
πεντακάθαρο. Προχωράω όμως τόση ενήλικο κι αυτό τώρα πια-είναι, να παρα-
μείνει αυτή η βίζιτα που προαναφέραμε,
ώρα και δε βλέπω πια τη γραμμή. αρμένικη.
Πάντα φαινόταν από μακριά. Κοίταξα
πίσω. Πάντα κοιτούσα πίσω. Άσε τι
σου έλεγα. Η γραμμή ήταν πίσω. Χα,
την πέρασα ενώ σου μιλούσα. Με
έσπρωξες πάλι. Με έσπρωξες και δεν
ήσουν καν εδώ. Το παιδάκι δεν κλαίει
πια. Παίζει. Μου χαμογέλασε κιόλας,
με ένα γνώριμο ψεύτικο χαμόγελο.
