Page 40 - mag_54
P. 40
Το ΑΛΦΑΒηΤΑρΙ Τησ ζωησ
Το φαινόμενο αυτό παρουσιάζεται πιο μέρα και ένα φιλί, είμαι και κουρασμένη
έντονα στις ερωτικές σχέσεις και στις και πεινασμένη» τότε θα σταματούσα τη
σχέσεις γονέων – παιδιών. Δημιουργώ δημιουργία. Κάτι θα έμενε πίσω, κάτι θα
τη σχέση μου με τον σύντροφό μου όταν ξεχνιόταν, θα άλλαζαν τα συναισθήματα
δεν παύω να νοιάζομαι να βρω χρό- τόσο τα δικά μου όσο και του γιου μου.
νο για αυτά που μας αρέσει να κάνουμε Και μετά από αρκετό καιρό, όταν οι αντι-
μαζί. Δεν έχει σημασία το περιεχόμενο. δράσεις, τα θέλω και οι διεκδικήσεις της
Σημασία έχει η πρόθεση να συναντήσω εφηβείας θα γιγαντώνονταν και ο γιος
τον άλλο σε κάτι κοινό που έχουμε δια- θα απομακρυνόταν και θα κλεινόταν, θα
λέξει και μας εκφράζει. Η ζωή είναι έτσι σκεφτόμουν με νοσταλγία τον καιρό που
όπου πάντα υπάρχουν παράγοντες που μπορούσα να πράξω αλλιώς και δεν το
μας αποπροσανατολίζουν από αυτό, νέα έκανα. Είναι πολύ πιο εύκολο κάτι που
μέλη στην οικογένεια, αλλαγές στη δου- έχεις να το κρατάς σε καλή κατάσταση
λειά, η κοινή καθημερινότητα. Εκεί μπαί- και να διορθώνεις ό,τι πάει στραβά παρά
νουν τρικλοποδιές και εμπόδια που μας να πρέπει να φτιάξεις εξαρχής κάτι που
κάνουν να κοιτάμε αλλού, ξεχνώντας καταστράφηκε.
αυτό που έχουμε ξεκινήσει. Όμως η σχέ-
40 ση δεν μπορεί να πάει στον αυτόματο. Θυμάμαι, όταν εγώ ήμουν παιδί, κάθε
Θέλει έλεγχο, δηλαδή να έχουμε το νου Κυριακή τρώγαμε όλη η οικογένεια μαζί.
μας και να την ποτίζουμε, να την τροφο- Κάθε Κυριακή η μητέρα μου άκου-
δοτούμε! Να γνωρίζουμε ότι η κατάστα- γε να της λέμε πόσο ωραίο φαγη-
ση ορίζεται από εμάς και δρομολογείται τό έφτιαξε και ζητούσαμε το ειδικό
από εμάς τους ίδιους. – μυστικό υλικό της επιτυχίας. Κάθε
φορά η απάντηση ήταν η ίδια: «Έβα-
Στο σημείο αυτό, το μυαλό ίσως πάει στις λα πολλή αγάπη και είναι νόστιμο!».
συνήθειες, με την έννοια ότι οι τροφοδο- Μη γνωρίζοντας τις έννοιες αυτές, τότε
τήσεις έχουν συχνά μια επαναληψιμότη- αναρωτιόμουν πώς μπαίνει αγάπη στο
τα. Κάτι που επαναλαμβάνεται μπορεί να φαγητό και πού μπορούμε να τη βρούμε
γίνει βαρετό αν δεν ασχολούμαστε πραγ- ως υλικό. Φροντίδα!
ματικά με αυτό, αν δεν το δημιουργούμε
ξανά και ξανά κάθε φορά σαν να ήταν η Κι έτσι ερχόμαστε στο εδώ και τώρα της
πρώτη φορά που μας ήρθε ως ιδέα και νέας χρονιάς. Και αναρωτιέμαι: γιατί
την πραγματοποιήσαμε. Για παράδειγμα, πρέπει να ελπίζουμε στο καλύτερο αύ-
όποτε μπαίνω στο σπίτι δίνω φιλί στο γιο ριο που κάποιοι άλλοι θα φροντίσουν γι’
μου. Λόγω εφηβείας μερικές φορές ξινί- αυτό και να μην δημιουργήσουμε εμείς
ζει, όμως τις φορές που δεν κάνω την κί- ένα; Ξέρουμε ότι οι εξωτερικοί παράγο-
νηση, έρχεται κοντά και με τον τρόπο του ντες δεν βοηθούν. Επίσης, παρατηρούμε
το αναζητά. Αν έλεγα «έλα μωρέ, αφού ότι υπάρχει κλονισμός της εμπιστοσύνης
ξέρει ότι τον αγαπώ, δε χρειάζεται κάθε μας για τους άλλους: όσο αφήνουμε τους
