Page 59 - mag_56
P. 59
του Σπύρου Διαμάντη
ολικής αλέσεως δημητριακά του,
που μου τρυπούσαν το έντερο μόνο Ο Σπύρος Διαμάντης στα
που ήξερα ότι ζούσαν στο ντουλάπι είκοσι έξι του χρόνια, έχει κα-
μου. Το απόγευμα πέτυχα και την ταφέρει να φέρει εις πέρας το πρώτο
δεσποινιδούλα απ’ το ιατρείο στην του-εφηβικό τότε-όνειρο, σπουδάζοντας
είσοδο της πολυκατοικίας. Είχε έρθει μαθηματικά. Παράλληλα βέβαια -για να
μπούμε και στο θέμα μας- έκανε συχνά
για ‘κείνον. Της είπα ότι έφυγε, αλλά πυκνά τις επισκέψεις του στην αχανή βι-
επέμεινε να πάμε για καφέ να τα βλιοθήκη της λογοτεχνίας. Ωστόσο πάντα
πούμε. Δεν ξαναμιλήσαμε γι αυτόν. γέμιζε τύψεις για τα βιβλία που δεν διά-
Πλέον τον βλέπω σπάνια. Άντε κάποιο βαζε, πόσο μάλλον γι αυτά που άφηνε
στη μέση, αλλά αυτό είναι άσχετο. Όσον
απ’ τα δύσκολα βράδια, να τύχει να αφορά τις επισκέψεις του στο χώρο της
πετάξουμε μαζί τα σκουπίδια. Αλλά γραφής, αυτές θα μπορούσαμε να πούμε
μέχρι εκεί.. ότι, ξεκίνησαν αρκετά αθόρυβα, σε μικρή
ηλικία, κυρίως με την καταγραφή κάποιων
σκέψεών του σε διάφορα χαρτάκια, τα
οποία τώρα που το έφερε η κουβέντα απ’ 59
ότι λέει ο ίδιος, ούτε που θυμάται από
πότε αγνοούνται. Το τελευταίο διάστημα
-για να επανέλθουμε στο θέμα- ενήλικος
πια, αποφάσισε να της ξαναχτυπήσει την
πόρτα, οργανωμένος πλέον, κρατώντας
μολύβι και μπλοκ σημειώσεων και η αλή-
θεια είναι, πως τον δέχτηκε υπερβολικά
θερμά, καθιστώντας μάλλον την επίσκεψή
αυτή αρμένικη.
Υ.Γ. Όσον αφορά το δεύτερο του όνειρο-
ενήλικο κι αυτό τώρα πια-είναι, να παρα-
μείνει αυτή η βίζιτα που προαναφέραμε,
αρμένικη.
