Page 58 - mag_56
P. 58
ΜiKΡεΣ ΙΣΤΟΡΙεΣ
O συγκάτοικος
μανία και πορνοσταρικές αντοχές. Και Εκεί που καθόμουν αμίλητος στον
εκείνη ούρλιαζε λες και την έγδερναν. καναπέ, χωρίς να καταλάβω το πώς,
Λες και δεν υπήρχε τρίτος στο σπίτι. απορροφήθηκε όλο το διαμέρισμα,
Αυτά τα σιχαμερά εικοσάλεπτα τα αφήνοντας εμένα καρφωμένο
ξόρκιζα, επειδή τις περισσότερες στη θέση μου και αυτόν μόνο του,
φορές δεν άντεχα και το χέρι μου εγκλωβισμένο στο μπαλκόνι με άσπρο
αναγκαζόταν να προδώσει τις εσοχές φόντο.
του καλοριφέρ πηγαίνοντας μηχανικά Εγώ μπορούσα και άκουγα τους
να ψαχουλέψει το παλιομοδίτικο σφυγμούς μου λες και κάποιος μου
εσώρουχό μου. Τουλάχιστον μετά τους είχε συνδέσει με ακουστικά σε
κοιμόμουν ανακουφισμένος. ζωντανή σύνδεση. Το οπτικό μου
Ένα πρωί περίπου πριν από ένα νεύρο, ήταν έτοιμο να εκραγεί, δίνοντας
μήνα, είχα ραντεβού με τον γιατρό σήμα στον εγκέφαλο να γουρλώνει
για τον τετραήμερο πυρετό που δεν όλο και πιο πολύ τα μάτια για να φανεί
έπεφτε. Δε μ’ άφησε να πάω μόνος. η γυαλάδα τους τόσο απειλητική, ώστε
58
Μου μπαστακώθηκε στη θέση του να ήταν από μονη της ικανή να τον
συνοδηγού, αφού ακύρωσε τα πρώτα σπρώξει να πέσει.
του ραντεβού. Λες και τον ενδιέφερε. Με κατάλαβε. Είχε μάθει να με
Εδώ ακόμα και στο σαλόνι του ιατρείου διαβάζει μάλλον. Για πρώτη φορά είδα
κάθισε απέναντί μου, παίρνοντας ένα τρομαγμένο το αλαζονικό πρόσωπό
περιοδικό και άρχισε να φλερτάρει με του. Μάλιστα, το χέρι που κρατούσε το
τη δεσποινιδούλα δυο θέσεις δίπλα ποτιστήρι ψιλοέτρεμε.
μου. Εντάξει δε λέω, τουλάχιστον Το διαμέρισμα επανήλθε στα συγκαλά
αυτή ήταν πιο συμπαθητική. Όχι μόνο του, εκείνος άφησε τη δουλειά του στη
δεν ούρλιαζε στο πήδημα, αντιθέτως μέση, έκλεισε το πατζούρι και το τζάμι
ήταν και πολύ διακριτική. Βέβαια δεν και πήγε στο δωμάτιό του, περνώντας
κράτησε για πολύ. Εκείνος προτιμούσε από μπροστά μου άνετος, σε μια από τις
το θόρυβο. Οπότε γυρνούσαμε πάλι στα χειρότερες ερμηνευτικές προσπάθειες
παλιά. Κάθε του βήμα τσαλαπατούσε που είχα δει.
τα δικά μου. Το επόμενο πρωί πήρα πρωινό μόνος
Σήμερα το απόγευμα, είχε βγει να μου, νιώθοντας πέντε με δέκα πόντους
ποτίσει τις γλάστρες του, στο μικρό ψηλότερος. Έφτιαξα τηγανίτες,
μπαλκόνι, που το είχε μικρύνει κι μπόλικο μπέικον, αυγά και λίγο γάλα,
άλλο αυτή η αντιπαθητική πρασινάδα. αφού πρώτα πέταξα τα αηδιαστικά
