Page 65 - Magazine 87
P. 65

του Βελισάριου Θώδη











               Θα σου περιγράψω μια απλά καθημε-                     τα θέματα της κουβέντας αναλώνονται

               ρινή μέρα του καθενός/καθεμιάς μας                    σε “εφήμερες χαζομάρες”, “περιστασι-
               ίσως κι να καταλάβεις.                                ακές καταναλωτικές ανάγκες” χωρίς

               Ξεκινάς το πρωί να πας στη δουλειά                    να έχει κανείς διάθεση να κάνει μια

               σου… σταματάς να πάρεις έναν καφέ                     κουβέντα γύρω από την ωμή καθημε-
               κι εκεί που περιμένεις στη σειρά σου,                 ρινότητα που ΕΧΟΥΜΕ διαμορφώσει

               έρχεται  τυπάκος  βιαστικός,  μπαίνει                 και γύρω από την κοινωνία την οποία
               μπροστά σου και ακούς “φτιάξε μου                     επίσης ΕΧΟΥΜΕ διαμορφώσει.

               ΕΜΕΝΑ έναν καφέ στα γρήγορα γιατί                     Φεύγεις και πηγαίνεις προς το σπίτι
               βιάζομαι” μάλιστα… παίρνεις τον καφέ                  σου αποκαμωμένος/η και με το μυαλό

               σου φεύγεις και πριν προλάβεις να κά-                 σου να γυρνά συνεχώς στο αν εσύ τελι-

               νεις 100 μέτρα με το αμάξι ακούς από                  κά είσαι ο λάθος μέσα στο κοντινό σου
               δύο άλλους οδηγούς που διαπληκτί-                     κοινωνικό σύνολο κι ίσως εσύ έχεις το

               ζονται  “που  πας  βρε  μαλάκα”  επειδή               πρόβλημα που πιστεύεις ότι όλα είναι
               απλά δεν βγήκε πρώτα εκείνος/η από                    σοβαρά  κι  όλα  είναι  fucking  politics                  65

               σένα και έχασε 2-3 δευτερόλεπτα από                   που λένε κι οι Αμερικάνοι. Φτάνεις στο
               τη ζωή του… μάλιστα… συνεχίζεις                       σπίτι σου και σε περιμένει η υπόλοι-

               και πας στη δουλειά σου έχοντας ήδη                   πη οικογένεια για να μοιραστείτε λίγες

               δει την άθλια οδηγική συμπεριφορά                     στιγμές χαλάρωσης και ξενοιασιάς κι
               των συνανθρώπων σου, με μούτζες,                      αυτές είναι που δεν θέλεις να τις χα-

               καντήλια  παντός είδους,  πιάσιμο  στα                λάσεις με τίποτα. Εκεί είναι το πραγ-
               χέρια ακόμα ακόμα… μάλιστα… φτά-                      ματικό  σου  καταφύγιο…  εκεί  είναι  η

               νεις στη δουλειά σου και σου ανακοι-                  “σπηλιά” που βρίσκεις να απαγκιάσεις
               νώνουν ότι σήμερα θα κάτσεις 2 ώρες                   από τη χιονοθύελλα της καθημερινό-

               παραπάνω αλλά δεν θα πληρωθείς,                       τητας. Εκεί είναι που θέλεις να γευτείς

               γιατί; Γιατί έτσι αποφάσισαν… μάλι-                   όλες  τις “τζούρες”  χαράς,  ανεμελιάς
               στα… θα υπογράψεις νέα σύμβαση με                     και γλυκών προβληματισμών.

               μειωμένες αποδοχές… γιατί; Γιατί έτσι                 Διαβάζουμε αυτόν τον μήνα κι αυτές
               αποφάσισαν… μάλιστα… φεύγεις από                      τις μέρες για σεξουαλική κακοποίηση,

               τη δουλειά και γυρνάς προς το σπίτι…                  λεκτική και σωματική βία, bullying,
               σταματάς για έναν καφέ με φίλους…                     ανωμαλία, βιασμούς και και και… και

               αρχίζει η κουβέντα γύρω από διάφο-                    πέφτουμε από τα σύννεφα. Δεν μπορώ

               ρα θέματα που μάς “βασανίζουν” και                    να καταλάβω τον λόγο, εμείς οι ίδιοι
               πάνω στη κουβέντα διαπιστώνεις πως                    είμαστε που είτε σαν παιδιά παλιότερα
   60   61   62   63   64   65   66   67   68   69   70