Page 93 - mag_59

ΚΟΚΚΙΝΟ ΓΡΑΦΟΥΜΕ ÑÌÖ ƝËËÅ
„¾Í¾ØӝËËÌÖ £Ð¾Ï̽ÕÅ

15 Αύγουστο πήγαµε µαζί µε την Βαγγελίτσα µου για
λίγες µέρες στο Τολό, ωραία τα περάσαµε, ήσυχα και

Το το ξενοδοχείο µπροστά στη θάλασσα, απέναντί µας
ένα νησάκι, το Κορωνήσι, µε ένα εκκλησάκι στη µέση, τους Αγί-
ους Αποστόλους, που το βράδυ φωτιζόταν γύρω γύρω και δίπλα

το µεγάλο ξερονήσι, η Ρόµβη, που έχουν γράψει οι ντόπιοι πάνω
σ' ένα βράχο: «Κάτω τα χέρια σας από το νησί!» 93 93

Το βράδυ της Παναγιάς κατά τις 12 γυρίζοντας στο ξενοδοχείο
ακούµε µουσική από ένα µαγαζί που εκείνο το βράδυ λόγω της
γιορτής έχει ζωντανή µουσική.

Ένα µπουζούκι, µια κιθάρα που παίζουν και τραγουδούν οι ίδιοι,
φτάνοντας στο µαγαζί που είναι γεµάτο, µάλιστα έχει βάλει τρα-

πέζια και καρέκλες στην άµµο και σχεδόν µέσα στη θάλασσα,
ακούω µια γνώριµη για µένα εισαγωγή από το µπουζούκι και αµέ-
σως µετά αρχίζει ο κιθαρίστας να τραγουδάει Ζαµπέτα, τα «Χίλια

Περιστέρια», οι πιο πολλοί είναι Έλληνες, τραγουδούν µαζί τους
και κάποιοι Ρώσοι σιγοντάρουν (!) στο ρεφρέν µε µια Ursus στο
χέρι που την έχουν φέρει από τη πατρίδα τους.

Γύρισα πίσω 22 χρόνια, το 1991 Ιούλιος µήνας µε 40-42 βαθ-
µούς στη Μεσογείων, στο studio digital, ηχογραφούµε τον τελευ-
ταίο δίσκο, κύκνειο άσµα του Ζαµπετα, τα «Χίλια Περιστέρια».

Γι’αυτόν το δίσκο θα σας πω µια ιστορία που έζησα «Πίσω από
το τζάµι»...

—¾É¹ Ð¾Ô ¾ËÄËÓÐÅ È¾Æ È¾É¹ Ð¾Ô ¾ÈÏ»¾ÐÅ

¨  Æ ÊÌÖÐÆÈ̺ ÐÑÌ Ê¾Ä¾×º ÁÂË ¹Ñ¾Ë ÍÌɽ ȾÉ̺ ¾Éɝ

վɝÉÆ ÑÌÖÔ ÄƾѺ ;º×¾Ë “ÉÉÅËÆȹ ɾØȹ ÊÌÖÐÆȹ