Page 89 - mag_59

ÑÅÔ “ɸËÅÔ „¾Ë¾ÄÆÎÑÌÖ

∆εν είχαµε ποτέ ειρήνη. Αυτός ο κόσµος φτιάχτηκε από πόλεµο.

Κι εµείς δηµιουργήµατα µιας µεγάλης έκρηξης, που δίχως άλλο

στις φλέβες µας κυλάει αίµα αδιάκοπα χωρίς να ησυχάζει ζητώ-

ντας µια σχισµή να ελευθερωθεί.

∆εν είχαµε ποτέ ειρήνη, ούτε για ένα µονάχα λεπτό σ' ολόκληρο

τον κόσµο την ίδια ακριβώς στιγµή. Ενώ ο πόλεµος µπορούσε να

συµβεί, µε µεγάλη ευκολία, σε εκατοντάδες µέρη ταυτόχρονα.

Τα βιβλία της ιστορίας µιλούν για Παγκόσµιους Πολέµους, µα ποτέ

κανένας ιστορικός δεν αντιλήφθηκε ούτε για µια µέρα Παγκόσµια

Ειρήνη. Κι έτσι 'δωσαν τ' όνοµά της σε ανθρώπους. Μα κάποια

στιγµή οι άνθρωποι πεθαίνουν, χάνονται και µαζί µ' αυτούς ο ήχος

του ονόµατός της. Αντιθέτως, ο πόλεµος δεν χρειάζεται κανέναν 89

άνθρωπο να πάρει τ' όνοµά του, καµιά πλατεία, κανένα στάδιο.

Για χάρη του τα παιδιά ξαγρυπνούν, τον µελετούν για το αυριανό

διαγώνισµα. Άλλα παιδιά για χάρη του πεθαίνουν, για να µπορεί

ο πόλεµος να συνεχιστεί ακάθεκτος, κι έτσι να 'χουν δουλειά οι

ιστορικοί κι αράδες πολλές τα βιβλία και εξασφαλισµένη µια θέση

οι καθηγητές να τον διδάξουν στα σχολεία, κι επαίνους οι διευθυ-

ντές, κι ένσηµα οι επιστάτες.

Οπότε, όπως µπορεί κανείς να καταλάβει, ο πόλεµος είναι χρήσι-

µος. Ο πόλεµος ωφελεί.

Κι αφού πείστηκες λοιπόν για τη χρησιµότητά του και δίνεις τη συ-

γκατάθεσή σου να συνεχιστεί, αν αύριο το σπίτι σου περικυκλώ-

σει, να µη διστάσεις να θυσιάσεις το µονάκριβο παιδί σου, έτσι

όπως συνηθίζεται στους έντιµους, νοµοταγείς πολίτες.