Page 53 - mag_63
P. 53

της Μαρίας Σκουρολιάκου

                                                                                    http://adithorokardias.blogspot.gr/








               Οι  πρώτες  μου  λέξεις  στoν  και-                   χώματα, με το απόλυτο αίσχος να δια-
               νούργιο χρόνο παραπαίουν ανάμε-                       μορφώνει συνθήκες πρωτόγνωρου ευ-

               σα στην τρυφερότητα και την οργή.                     τελισμού. Να πολλαπλασιάζει την υπο-
               Συγκρούονται με το ανεπαρκές της                      ταγή,  τις μεταμοντέρνες  εκφυλιστικές

               πραγματικότητας που βιώνουμε, καθώς                   αντιδράσεις,  την  ισοπεδωτική  παρα-
 Οι πρώτες μου   στην απροσμέτρητη ομορφιά κάθε γέν-                 τους πολλούς μεταξύ αύξουσας πενίας
               τα  άκτιστα  θαύματα  έλκουν  την  ψυχή
                                                                     δοχή μιας νέας μοίρας. Να εγκλωβίζει

               νησης. Στην καρδιά του χειμώνα, στην
                                                                     και φθίνουσας αμοιβής, καταπλακω-
               πιο νεκρή εποχή, η Γέννηση και η άφι-
                                                                     μένους από διαπλοκές συμφερόντων
 λέξεις        ξη του νέου χρόνου λειτουργούν συμ-                   πλανητικής  τάξης,  που  εμπορεύτηκαν
               βολικά, τροφοδοτώντας τον ασταμάτη-
                                                                     την αφέλεια τη μωροφιλοδοξία και τη
               το κύκλο της ζωής.
                                                                     λήθη.
               Από την άλλη πλευρά, η ζοφερή προ-
                                                                     Μαζοποίηση του κόσμου και απομά-
 στον καινούργιο   σγείωση της «Επί γης ειρήνης» με όποιο            κρυνση από το μυστικό σημείο της                           53
               νόημα, απογυμνώνει πλέον καταλυτικά
                                                                     ζωής. Καταστολή και ανθρωποθυσίες.
               τις μεγάλες γιορτές και τα μικρά αλη-
                                                                     Στο ανατομείο των δελτίων ειδήσεων,
                                                                     πάσχοντα σώματα γράφουν ιστορία και
               θινά όνειρα. Γιατί έχουν μισέψει οι μο-
                                                                     μπροστά στα μάτια μας επωάζονται οι
               σκοβολιές κι απόμειναν συλλεκτικές
 χρόνο         μνήμες και ευχές προδομένης ευλάβει-                  νεκροί του μέλλοντος.

               ας.
                                                                     Είναι ανάγκη λοιπόν να μιλήσουμε για
                                                                     προσδοκίες. εμείς, οι επιζώντες του
               Ακόμα και τα παιδιά που διακονούσαν
               το μήνυμα της ισότητας με την αθωότη-
               τα των επιθυμιών, πληρώνουν το τίμη-                  χρόνου  που πέρασε. Με την πολυ-
                                                                     τέλεια να ανακαλούμε τους χιλιάδες
               μα του Μινώταυρου στην πιο τραγική                    λησμονημένους, να αγωνιούμε για τα

               του εκδοχή.                                           όνειρα και τις ελπίδες των πονεμένων,

               Πίσω μας, ο χρόνος χάθηκε μέσα στο                    για τη σήψη και τη διαφθορά των εξου-
               απαρηγόρητο των πράξεων, καταγρά-                     σιών.
               φοντας ακατανόητες ζημιές και ανήθικα                 Για πολλοστή φορά παρακολουθού-

               κέρδη. Χάθηκε μέσα σε ένα θηριώδες                    με τις σφαγές απ’ τις οθόνες. Για πολ-

               παιγνίδι πόνου, με απώλειες και δυ-                   λοστή φορά, αποφάσεις, συμφωνίες,
               στυχίες που σκεπάστηκαν με παρηγο-                    μένουν άχρηστα χαρτιά, χειραψίες και
               ρητικές  ελεημοσύνες  και  αποφάσεις                  αναμνηστικές φωτογραφίες. «Ερειπιώ-

               «ανθρωπιστικές».                                      νες των λυγμών/ που η αλήθεια των

               Θολά τοπία και αμνησία εκ προμελέ-                    σοφών δεν αποτρέπει/ μήτε ο φόβος
               της. Σ’ όλους τους ουρανούς, σ’ όλα τα                του Θεού κι η Νέμεση/ μηδέ των χα-
   48   49   50   51   52   53   54   55   56   57   58