Page 83 - mag_67
P. 83
της Κατερίνας Γεμελιάρη
τούς και λησμονώντας… ναυαγισμένη ντοσύνη των ευπρεπών κατοικιών που
πολλές φορές σε παραλίες που έμοια- χτίσαμε για να στεγάσουμε τις σάρκες 83
ζαν άβατες έμαθα σιγά-σιγά να ανα- και τα όνειρά μας βρείτε έναν φίλο
γνωρίζω και να ξεχωρίζω τους καλούς αληθινό τότε ακριβώς να ξέρετε πως
φίλους. Εκείνους που είναι οικογένειά βρήκατε ένα θησαυρό.
σου, εκείνους που διαθέτουν το χρόνο Είναι τόσο όμορφο άλλωστε να ξυ-
τους για να σε ακούσουν, σκουπίζουν πνάς τα πρωινά και να έχεις να μοι-
με τα χέρια τους τα δάκρυά σου και ραστείς τις καλημέρες σου με κάποιον
χαίρονται τις χαρές και τις επιτυχίες που δεν τις θεωρεί δεδομένες. Οι φί-
σου περισσότερο ίσως κι από εσένα λοι ανέκαθεν για μένα ήταν ανέκαθεν
τον ίδιο. τα αερόστατα σε αυτό το ταξίδι. Δεν
Αναζητώντας λοιπόν τον ορισμό του είναι μόνο καφέδες ή τα ποτά που θα
σωστού φίλου, αλήθεια τι μανία είναι μοιραστείς μαζί τους, η ανάλυση των
αυτή με μένα να προσπαθώ συνεχώς ερωτικών σχέσεων, τα επαγγελματικά
να ντύνω τα συναισθήματα με λέξεις, όνειρα, οι φόβοι και οι ελπίδες σου εί-
λες κι από μόνα τους δεν είναι αρκετά ναι ακόμα κι εκείνες οι παρατεταμένες
να δηλώσουν την ύπαρξή τους, κατέ- σιωπές που συνοδεύονται από τα γε-
ληξα σ’ ένα συμπέρασμα που θέλω να μάτα βλέμματα. Τα δάκρυα που ξεχει-
μοιραστώ μαζί σας. λίζουν από τα μάτια σου όταν φτάνεις
Αν μέσα στην πολυκοσμία αυτού του στα αδιέξοδά σου. Είναι το χαμόγελο
πλανήτη, μέσα στο χάος των δρόμων εκείνο που θα σε γεμίσει με ελπίδα
των αστικών κέντρων, στη μοναξιά ξανά.
των πολυκατοικιών και στην απερα- Η φιλία είναι μια σχέση δούναι και λα-
