Page 79 - mag_67

της Γεωργίας Μακρογιώργου

Ζωή μικρή, στιγμή πικρή,
αλλού ο νους αλλού η ψυχή

Ζωή μικρή, στιγμή πικρή,
χώρια το πώς απ΄ το γιατί.

Και σαν ο νους λοξοδρομεί,

σε σέρνει και αιμορραγεί,

ρωτάς φεγγάρια από παλιά,

αλλά εξήγηση καμιά.

Ακούει πουλί στα σκοτεινά

και λέει μ’ ανθρώπινη λαλιά:

«Γρήγορα, πάρε ένα χαρτί, 79 79

με χρώμα βάψε τη στιγμή

και στείλε με πέρα εκεί

σ’ εκείνη τη βουνοκορφή

να πάω αυτή τη ζωγραφιά

εκεί που ζει η μοναξιά».