Page 45 - mag_68

της Έλενας Καρανικολού

http://missy-merida.blogspot.gr/

Τα δικά μου Χριστούγεννα μυρίζουν κανέλα

και πορτοκάλι. Τα χέρια της γιαγιάς

γεμάτα άχνη ζάχαρη και καβουρντισμένα

φιλιά, τραγανά σαν τα αμύγδαλα που θα

μάζευε στο χωριό. Πρασίνιζαν τα χέρια

και μάς έλεγε ξωτικά. Ανακατεμένα γέλια

και στρωμένο κατακόκκινο τραπέζι, στα

δεξιά ο παππούς κι απέναντι εκείνη,

δακρυσμένη και ευγνώμων να μοιράζει

τροφή, τροφή για σκέψη χρόνια μετά που

χαθήκαμε. Μικραίνουν τα τραπέζια και

τα γέλια σπανίζουν, είμασταν πολλοί μα

τώρα μείναμε λίγοι. Σκορπιστήκαμε στις 45

υποχρεώσεις και στα σπουδαία σχέδιά

μας, τα μεγαλόπνοα. Όμως αν κάποιος σε

ρωτήσει τι είναι Χριστούγεννα, θα γυρίσεις

πάλι εκεί. Φέτος, γέμισε το τραπέζι σου

και την καρδιά σου όπως άλλοτε, "χώρεσε"

στην ζωή σου όλους εκείνους που αγαπάς,

εκείνους που "ταΐζουν" την ψυχή σου

αναμνήσεις και γέλια.

Γιατί θέλεις να γυρίζεις.

Θέλεις να θυμάσαι.

Πάντα θα μυρίζεις

κανέλα και

πορτοκάλι..