Page 58 - mag_69
P. 58

μΙΚρεσ ΙσΤορΙεσ

                                      η

                       σαρανταποδαρούσα

                            του πηγαδιού


               γραμματιζούμενος, το ’ξεραν όλοι                      μου που θα λιώνει στον βούρκο.

               καλά πως ως δάσκαλος του χω-                          Χιλιάδες  οργανισμοί  τρέφονται
               ριού δεν θα έπεφτα στο επίπεδό                        από τον θάνατο των άλλων, έτσι

               του, δεν θα έπεφτα τόσο χαμηλά.                       είναι φτιαγμένα τα πράγματα στη

               Ωθούμενος  απ'  την  ανάγκη  να                       γη και το πιθανότερο είναι πως
               κάνω κάτι, να γεμίσω τέλος πά-                        ήρθε η σειρά μου να τους θρέψω.

               ντων, τον χρόνο μου, θέλησα να                        Σ' αυτή την αγωνία βρισκόμουν,

               θυμηθώ, μες στο σκοτάδι μου,                          όταν σκέφτηκα ότι η σαρανταπο-
               όλα όσα γνώριζα. Προσπάθησα                           δαρούσα,  δεν  μπορούσε  να  μου

               να θυμηθώ τη σειρά και τον αριθ-                      κάνει κανένα κακό.

               μό των εντόμων που δίδασκα στα                        Και τότε η ψυχή μου γέμισε ευσπλα-
               παιδιά στην Φυσική Ιστορία των                        χνία. Δεν θα την πείραζα, όπως το

               μεγάλων τάξεων. Έτσι υπέταξα τα                       είχα σκεφτεί. Απέναντί μου υπήρ-

               λεπτά, έτσι μπόρεσα να κρατηθώ                        χε ένα έντομο που δεν μπορούσε
   58          στα πόδια μου, άσχετα αν σιχαι-                       να με βλάψει περισσότερο απ’ ότι

               νόμουν ιδιαιτέρως το είδος αυτό.                      ο γείτονας, δεν θα τρεφόταν από

               Σκέφτηκα λοιπόν ότι, όπως πάντα                       τη σάπια σάρκα μου· σταμάτησα
               με λογική, πως θα ζούσαν κι άλλα                      να τη σιχαίνομαι, εξέλαβα αυτή τη

               έντομα σε αυτό το πηγάδι, έντομα                      συνύπαρξη ως ευλογία, κάτι για

               που αγαπούν την υγρασία, αλλά                         να με κρατήσει στα πόδια μου όσο
               σαφώς δεν επιβιώνουν μέσα στο                         το δυνατόν περισσότερο.

               νερό. Το γεγονός ότι ήμουν κλει-                      Αφιέρωσα στιγμές, λεπτά, μπο-

               σμένος σε ένα πηγάδι δεν μου                          ρεί και ώρες για να μάθω τη σει-
               απαγόρευε αυτή την ελπίδα· μπο-                       ρά που κινούνται τα σαράντα πό-

               ρεί να ζουν χιλιάδες έντομα πάνω                      δια της. Κάθε τυφλή στιγμή που

               στη γη, αλλά σίγουρα δε θα με                         περνούσε μετρούσα τα βήματά
               φάνε όταν πεθάνω και το σώμα                          της και τα μέρη του σώματός της.

               μου βυθιστεί στο νερό.                                Είχε 21 ίδιες ζώνες, εκ των οποί-

               Η σκέψη αυτή, πρώτα με εμψύχω-                        ων ξεκινούσαν ισάριθμα ζεύγη
               σε κι ύστερα με βύθισε σ' ένα εί-                     αρθρωτών ποδιών. Το πρώτο

               δος ιλίγγου. Πάνω στη γη υπάρ-                        ζεύγος ήταν μεταμορφωμένο σε
               χουν και χιλιάδες σκουλήκια που                       άγκιστρα,  τα  οποία  είχαν  μορφή

               θα απολαύσουν την σάπια σάρκα                         σαγονιού.  Στα  πλάγια  του  κεφα-
   53   54   55   56   57   58   59   60   61   62   63