Page 54 - mag_71
P. 54

ΑΣ φΙΛΟΣΟφΗΣΟΥΜε…











               οὐδὲ μαθόντες γινώσκουσιν, ἑω-                        πτικός και για διάσημες μορφές
               υτοῖσι δὲ δοκέουσι.»  (μτφ. «Οι                       της αρχαϊκής Ελλάδας. Λέει για

               πολλοί δεν βασανίζουν το μυαλό                        παράδειγμα για τον Πυθαγόρα,
               τους με αυτά που τους συντυ-                          στο Β81,  «Πυθαγόρης κοπίδων
               χαίνουν ούτε κι αν τα μάθουν τα                       ἐστὶν ἀρχηγός»

               καταλαβαίνουν, αλλά νομίζει ο                         (μτφ. «Ο Πυθαγόρας είναι αρχη-
               καθένας ότι κάτι ξέρει.»).                            γός των αγυρτών»), αλλά ακόμα

                                                                     και για τον Όμηρο και τον Αρχί-
               Κάτι ανάλογο, με διαφορετικό                          λοχο,  στο Β42,  «Ὅμηρος ἄξιος
               ύφος, αλλά στην ίδια λογική, λέει                     ἐκ τῶν ἀγώνων ἐκβάλλεσθαι καὶ

               και ο Παρμενίδης, στο απόσπασμα                       ῥαπίζεσθαι καὶ Ἀρχίλοχος ὁμοί-
               6 του ποιήματός του: «Γιατί σε κρα-                   ως.» (μτφ. «Τον Όμηρο θα άξιζε

               τώ μακριά από εκείνον τον δρόμο,                      να τον διώχνουν από τους αγώ-
               όπου οι θνητοί αδαείς περιφέρο-                       νες και να τον χτυπούν, και τον
               νται, δικέφαλοι· γιατί η αδυναμία                     Aρχίλοχο το ίδιο».)

               μες στο στήθος τους κατευθύνει
   54          τον περιπλανώμενο νου· κι αυτοί                       Τέτοιες αναφορές όχι απλώς αμ-


               παρασύρονται, κουφοί, αλλά και                        φισβητούν, αλλά αγγίζουν τα όρια
               τυφλοί, έκθαμβοι, ορδές χωρίς                         της ύβρεως για την αρχαιοελλη-
               κρίση».  «Η παράδοση δεν έχει                         νική αντίληψη και παράδοση. Τέ-

               να μας μάθει τίποτα», θα μας πει                      τοιες  κρίσεις  για  συγκεκριμένα
               απ' τη μια μεριά ο Ηράκλειτος, σε                     πρόσωπα δεν θα βρούμε στον

               άλλο απόσπασμα,  «Ούτε η εμπει-                       Παρμενίδη, όχι από σεβασμό στην
               ρία έχει να μας μάθει τίποτα αλλά                     παλιότερη παράδοση, αλλά γιατί
               ούτε ο κοινός νους γενικά έχει να                     κινείται σε ένα επίπεδο αφαίρεσης

               μας μάθει», θα μας πει σε άλλο                        που τον αποτρέπει από συγκεκρι-
               στίχο του ο Παρμενίδης. Πρόκει-                       μένες νύξεις.
               ται για καθολική αμφισβήτηση της                      Ας    σταθούμε  όμως  εδώ,  αφού

               παράδοσης, των δεδομένων της                          αναφερθήκαμε στο πλαίσιο, στα
               εμπειρίας και του τρόπου σκέψης.                      γενικά χαρακτηριστικά, στο ύφος
               Η φιλοσοφία είναι ανατροπή του                        της γραφής και στη θεματολογία

               κοινού νου, είναι εμβάθυνση πέρα                      των δύο στοχαστών, για να επα-
               από τα φαινόμενα. Σε αυτό το ζή-                      νέλθουμε  στο  επόμενο  σημείωμα

               τημα, οι δύο στοχαστές ακολου-                        και να δούμε από πιο κοντά το
               θούν παράλληλους δρόμους.                             έργο τους.
               Ο Ηράκλειτος μάλιστα δεν θα δι-

               στάσει να είναι πάρα πολύ σκω-
   49   50   51   52   53   54   55   56   57   58   59