Page 49 - mag_72
P. 49
της Μαρίας Στρίγκου
https://meorio.blogspot.com/
σμος αδέρφια είναι κι ας το ξεχνά- σου κι αν δεν τον βρεις, ε, τουλά-
με συνέχεια. Πάμε να πιούμε έναν χιστον θα έχεις να λες πως βρήκες
καφέ, να μιλήσουμε και σου υπό- εμένα. Κι εγώ μόνος μου ήμουνα
σχομαι να σε βοηθήσω να βρεις όλα αυτά τα χρόνια. Ξέρω πόσο
τον πραγματικό σου αδερφό.»
πονάει η μοναξιά.»
Το πρόσωπό του μαρμάρωσε, όλο
του το κορμί μαρμάρωσε. Τα μάτια του είχαν γεμίσει δάκρυα.
Ξερόβηξε για να καθαρίσει το λαι-
«Ντεν πιστεύεις.» επέμεινε με παρά-
πονο μό του από έναν λυγμό.
«Γιαν, σίγουρα έχεις έναν αδερφό «Κι αν δεν τον βρω;» ψιθύρισε πε-
που μάλλον έχουμε το ίδιο όνομα ρισσότερο στον εαυτό του.
κι όταν θα τον συναντήσεις εύχο- Τον έπιασα μαλακά απ’ το χέρι.
μαι να σε δεχτεί όπως λαχταράς. «Θα γίνω εγώ ο αδερφός σου τότε.
Μα εμένα ο παππούς λεγόταν Χα- 49
Γιατί στο κάτω κάτω όλοι οι άν-
ράλαμπος, ο πατέρας μου Αλέξιος
θρωποι της γης είμαστε αδέρφια
και κανένας τους δεν είχε φύγει
φίλε. Πάμε τώρα να σε κεράσω
ποτέ απ’ το χωριό του.»
Με κοίταξε με δυσπιστία, ξανακοί- έναν καφέ, να γνωριστούμε;»
ταξε το χαρτί που μου είχε δείξει. Καθώς κατεβαίναμε
Έψαξε τις τσέπες του απ’ όπου ανέ- αγκαζέ το κυλικείο
συρε ένα άλλο χαρτί, λίγο κιτρινι- η μέρα είχε χάσει
σμένο στις άκρες, την ληξιαρχική το βάρος της
πράξη της γέννησής του. Όνομα και έμοιαζε αλαφριά
πατρός : Πανταζής Αλέξανδρος.
και πολύχρωμη
Κοίταζε για λίγο μια τα χαρτιά, μια
σαν ανοιξιάτικη πεταλούδα.
εμένα κι ύστερα με μια έκφραση
Κι ας άρχιζε να βρέχει.
παραίτησης στο πρόσωπό του γύ-
ρισε να φύγει.
«Γιαν, μη φεύγεις φίλε, έλα, θα σε
βοηθήσω εγώ να βρεις τον αδερφό
