Page 29 - mag_74
P. 29
του Γεράσιμου Γεωργάτου
φθορά, γιατί κανένα πράγμα δεν και του Αναξαγόρα και του Δημό-
γεννιέται ούτε χάνεται, αλλά συντί- κριτου, είναι σχεδόν ενιαία. Στη 29
θεται από πράγματα που υπάρχουν θέση της γέννησης θα βάλουμε την
και μετά αποσυντίθεται. Συνεπώς ανάμειξη, τη μείξη και στη θέση του
θα είχαν δίκιο αν αποκαλούσαν τη θανάτου τη διάλυση, τον διαχωρι-
γέννηση μείξη και τη φθορά δια- σμό. Στα αρχαία Ελληνικά οι λέξεις
χωρισμό». είναι «Σύγκρισις» που σημαίνει συ-
Από αυτά τα αποσπάσματα της τε- νένωση και «Διάκρισις» που σημαί-
λευταίας γενιάς των Προσωκρα- νει διαχωρισμός, αποσύνθεση.
τικών φαίνεται αρκετά καθαρά η Αν λοιπόν απορρίψουμε τις κοινές
λύση που πρότειναν: Θάνατος λοι- αντιλήψεις των ανθρώπων και εκεί
πόν και γέννηση δεν υπάρχει. Για- όπου αυτοί βλέπουν γέννηση, μι-
τί αν πούμε ότι κάτι γεννιέται, θα λήσουμε για ανάμειξη (Σύγκρισις)
πρέπει ν’ αποδώσουμε ύπαρξη στο και εκεί όπου βλέπουν θάνατο, μι-
«μη ον», στην ανυπαρξία. Και αυτό λήσουμε για διαχωρισμό (Διάκρι-
μας δίδαξε πολύ καλά ο Παρμενί- σις), έχουμε πετύχει και τα δύο,
δης ότι δεν γίνεται. Θέλουμε όμως δηλαδή να συνδυάσουμε την αιω-
να εξηγήσουμε και τις άπειρες γεν- νιότητα με τη φθορά. Ακολουθού-
νήσεις, τους θανάτους και τις μετα- με τον Παρμενίδη στη βασική του
βολές, που συμβαίνουν κάθε μέρα απόδειξη και δεν τον ακολουθούμε
γύρω μας. Τι μπορούμε να κάνου- στις συνέπειες αυτής της απόδει-
με; Η απάντηση και του Εμπεδοκλή ξης.
