Page 103 - mag_74
P. 103
της Λίλλυς Παπασπυροπούλου
αυτήν της προδιαγραμμένης μοίρας. Η Ρώμης: θαρραλέα και κυνική, πεισμα-
πρώτη της προτείνεται από τον ιερω- τάρα και πανούργα, ευγενής και άθλια.
μένο, είναι μάλλον ανεφάρμοστη και τη Το παίξιμό της παραπαίει αδιάκοπα
ωθεί να κρίνει πολύ αυστηρά τον εαυτό από τη μία υπερβολή στην άλλη, από
της: « για αυτό που γίνεται κανείς, δεν το ρομαντισμό στη φάρσα και από τη
έχει να ευχαριστήσει παρά μόνο τον φάρσα στην τραγωδία, στηριγμένο στην
εαυτό του». Αφηρημένη και άτεγκτη, η ίδια τη διφορούμενη φύση των συμπο-
πρώτη ηθική δεν λαμβάνει υπόψη της λιτών της, αλλά και στις ρίζες του ιταλι-
την πραγματική ζωή. Η δεύτερη ηθική κού θεάτρου από το οποίο προέρχεται.
λύση, σώζει όλον τον κόσμο: τα παι- Ο σκηνοθέτης εξηγώντας πώς πέρα-
διά, γιατί είχαν ανάξιους γονείς , τους σε από τη γραφομηχανή στην κάμερα
γονείς γιατί ανατράφηκαν μέσα στην (υπήρξε ωστόσο ο ίδιος ένας αουτσάι-
αθλιότητα και τη βία. Η ανθρώπινη ντερ του σινεμά, μακριά από την Τσι-
δυστυχία δεν προέρχεται μόνο από το νετσιτά και εχθρός του Χόλλυγουντ,
γεγονός ότι ο καπιταλισμός εξαθλιώνει κινηματογραφώντας με έναν άγριο
τις μάζες, αλλά και από το ότι η υλική και αυτόνομο τρόπο), λέει: «η εικόνα 103 103
ευημερία συνοδεύεται από το χάσιμο είναι η γραπτή γλώσσα της πραγμα-
της ανθρωπιάς. τικότητας, η φυσική γλώσσα του σώ-
Η πρωταγωνίστρια, η Άννα Μανιάνι, ματος, των αντικειμένων των χειρονο-
είναι η ενσάρκωση της γυναίκας της μιών, κι ενώ ο συγγραφέας υποφέρει
