Page 78 - mag_75
P. 78
ΓΡΑφοΝΤΑς μΙΑ ΙςΤοΡΙΑ της Κατερίνας Παναγιωτοπούλου
OI EΠΟΧΕΣ
που και ήταν κρεμασμένοι στη σχο- απότομη από πέρυσι. Και η ζέστη αυτή
λική αίθουσα, ακριβώς πάνω από το τη χρονιά ήταν μεγαλύτερη. Δεν φταίει
γραφείο της δασκάλας· ο άλλος χάρ- το καλοκαίρι που έρχεται και φεύγει
της φιλοξενούσε την Ελλάδα. Η κάθε γρήγορα ούτε ο Ιούλιος που άργησε
εποχή είχε για σπίτι της ένα τεταρτη- να μπει. Δεν είναι ένοχος ο Αύγουστος
μόριο του κύκλου, που σχηματιζόταν που δεν κρατάει πολύ· φταίει που ενώ
από δύο τεμνόμενες διαμέτρους, μία είναι μήνας ξέγνοιαστος, χαρούμενος,
κάθετη και μία οριζόντια. Μέσα στην ρομαντικός, αγαπησιάρης κάποιες
κάθε εποχή των 90 μοιρών χώραγαν φορές γίνεται ο μήνας της απώλειας,
τρεις μήνες. Με τη φορά των δεικτών
του ρολογιού, πάνω δεξιά βρισκόταν της λύπης, της συναισθηματικής
πάντα η Άνοιξη. Στο επόμενο τεταρ- μοναξιάς μας. Φταίει που και η ζωή
τημόριο, κάτω δεξιά, ήταν το Καλο- συνηθίζει να μας καλωσορίζει και
καίρι, στη συνέχεια κάτω αριστερά να μας αποχαιρετάει γρήγορα· θα πει
78 το Φθινόπωρο και τελευταίος, πάνω πως όσο μας αγνοεί συνεχίζουμε να
αριστερά, ο Χειμώνας. Έμοιαζαν με υπάρχουμε. Θα πει επίσης και πως
υλικό σε ταψί με πίτσα. Όταν με έκοβε αν δεν χαιρόμαστε την κάθε εποχή
η πείνα, η πίστα ζωντάνευε, έπεφτε αλλά την παραμελούμε, αφήνοντας
πάνω στο κεφάλι της δασκάλας και οι το χρόνο να την καταπιεί, δεν ζούμε
ντομάτες με τα λιωμένα τυριά κυλού- απλά περιμένουμε κάτι γνωστό, που
σαν μέχρι το πάτωμα. Αυτό, κάποιες δεν θα είναι ποτέ το ίδιο αφού και
φορές, μπορεί και να συνέβαινε τις εμείς δεν θα παραμείνουμε ίδιοι μέσα
νυχτερινές ώρες γιατί μερικά πρωινά στο χρόνο.
όταν μπαίναμε στην αίθουσα βρώμα-
γε τυρί μέχρι αναγούλας. Ακόμα και Ο ευτελισμός μιας εποχής και η
χειμώνας να ήταν δεν μπορούσαμε υποκατάστασή της στον κύκλο της
να κάνουμε μάθημα αν δεν ανοίγαμε χαμένης ιερότητας τού χρόνου με την
τα παράθυρα. αδράνεια και την περιθωριοποίηση
αμφισβητούν την ύπαρξή μας. Γι’ αυτό
Παρότι τα χρόνια που μεσολάβησαν
έδειχναν πως όλα αυτά είχαν ξεχαστεί, εξακολουθώ να κυνηγάω τις εποχές,
στην ουσία δρούσαν αντανακλαστικά χωρίς να σκέπτομαι τον κύκλο που
μέσα μου. Φέτος η σκάλα με τα γυρίζει …
είκοσι τέσσερα σκαλοπάτια έγινε πιο
