Page 49 - magazine_85
P. 49

από τη Λέσχη Ανάγνωσης "Συνάντηση"











               Η ποίηση του Γιώργου Σαραντάρη υπήρ-                  που μόλις στεκόταν στα πόδια του, που

               ξε  πρωτοποριακή για τα δεδομένα των                  όμως είχε προφθάσει να κάνει τις πιο πρω-
               ιδεών που επικρατούσαν την εποχή του                  τότυπες και γεμάτες από αγάπη σκέψεις για
               Μεσοπολέμου στους αθηναϊκούς λογοτε-                  την Ελλάδα και το μέλλον της".
               χνικούς κύκλους. Υπήρξε λάτρης της λεγό-              Η πλούσια ποιητική παραγωγή του Σαρα-

               μενης "καθαρής ποίησης". Έχοντας γνώση                ντάρη έχει κάποια σταθερά χαρακτηριστι-
               των ευρωπαϊκών διανοητικών κι αισθητι-                κά, από τα πρώτα μέχρι και τα τελευταία
               κών ρευμάτων, χρησιμοποίησε στα ποιή-                 του  ποιήματα:  Τόσο  αυτά  πού έχουν  εκ-

               ματά του τον ελεύθερο στίχο. Περιέλαβε                δοθεί, όσο και τα ανέκδοτα ποιήματά του,
               προβληματισμούς που έλκουν την επιρροή                σπάνια ξεπερνούν τη μία σελίδα.
               τους από την ιταλική ποίηση, το έργο του              Οι μεγαλύτερες συνθέσεις «Ο Άνθρωπος
               Ντοστογιέφσκι, από τις φιλοσοφικές ιδέες              και η Φύση», «Θαλασσινός Βίος» γράφτη-

               του Νίτσε, του Κίρκεγκωρ αλλά και από τον             καν  προς το τέλος της ζωής του και παρα-
               υπαρξισμό. Το έργο του δεν συνάντησε                  μένουν εξαιρέσεις στο σύνολο του έργου
               ευρεία αποδοχή στην εποχή του, επηρέα-                του. Τα ποιήματά του είναι κατά κανόνα

               σε ωστόσο την ελληνική ποίηση βαθιά και               άτιτλα, με κεφαλαιογράμματη αρχή κάθε
               ουσιαστικά. Η συμβολή του αναγνωρίστη-                στίχου.                                                    49
               κε από τον Οδυσσέα Ελύτη, ο οποίος επη-               Στο σώμα των ποιημάτων, παρεμβάλλο-

               ρεάστηκε σαφώς από συμβολικές εικόνες                 νται συχνά και χωρίς διαφοροποίηση στις
               που κυριαρχούν στο έργο του Σαραντά-                  συλλογές, που έχουν εκδοθεί, μικρά ποιή-
               ρη: γυναίκα, θάλασσα, μοναξιά, ουρανός,               ματα σε πεζό (poema en prosa) και μικρά

               πουλιά. Για τον λόγο αυτό, ο νομπελίστας              στοχαστικά αποσπάσματα, που δείχνουν
               Ελύτης, πέραν του ότι έχει αφιερώσει                  τη σχέση του Σαραντάρη με το φιλοσοφικό
               στον ποιητή το ποίημα Γιώργος Σαραντά-                στοχασμό:
               ρης κάνει ειδική μνεία γι' αυτόν στο έργο             «...Ο στίχος είναι το πιο σύντομο μέσον

               του Ανοιχτά Χαρτιά (Ίκαρος 1974),  όπου               επικοινωνίας του εαυτού μας με τη σκέψη
               αναφέρει για τον πρόωρο χαμό του ποιητή,              μας και με τη φαντασία μας, όπως η ευθεία
               αλλά και για την σχέση του με τα λογοτε-              είναι η πιο σύντομη γραμμή ανάμεσα σε

               χνικά σαλόνια της εποχής τα εξής: "Ήταν η             δύο σημεία. Ας προσθέσουμε, πως ο στί-
               μόνη και πιο άδικη απώλεια... Θέλω απρο-              χος, ακριβώς επειδή,  είναι το πιο σύντομο
               κάλυπτα να καταγγείλω το επιστρατευτικό               μέσο επικοινωνίας, είναι και το ειλικρινέ-

               σύστημα που επικρατούσε την εποχή εκεί-               στερο μέσο επικοινωνίας του εαυτού μας.»
               νη και που,  δεν ξέρω πως, κατάφερε να                «Θάθελα να το καταλάβουν - τουλάχιστον
               κρατήσει στα γραφεία και τις επιμελητείες             οι ποιητές-  πως όποια δημιουργία δε στρέ-

               όλα τα χοντρόπετσα θηρία των αθηναϊκών                φεται προς το μέλλον, δεν είναι δημιουρ-
               ζαχαροπλαστείων και να ξαποστείλει στην               γία αλλά χαμένος καιρός· χαμένος καιρός
               πρώτη γραμμή το πιο αγνό και ανυπεράσπι-              όπως κάθε ζωή που δεν προεκτείνεται που
               στο πλάσμα. Έναν εύθραστο διανοούμενο                 δε ρίχνει ρίζες για άλλες ζωές, για μια δι-
   44   45   46   47   48   49   50   51   52   53   54