Page 24 - mag_104

ΠΑΡΟΥΣΙΑΣΉ

Βικτώρια Σαμοθράκη

μάλλον «ένα φτωχό θέατρο» κατά τον
ορισμό του Γκροτόφσκι, καθώς δεν βα-

σίζεται στα σκηνικά ή στα κοστούμια. Επί
σκηνής υπάρχουν μόνο κάποια αντικεί-

μενα, τα οποία, αν θέλουν οι ηθοποιοί,
τα αξιοποιούν με ένα συμβολικό τρόπο

στον αυτοσχεδιασμό τους. Είναι ένα θέ-
ατρο που συνδημιουργείται στο «εδώ και
τώρα» μαζί με τους θεατές, δεν υπάρχει

τίποτα έτοιμο και προκατασκευασμένο,
δεν καθοδηγεί το κοινό του αλλά το ακρι-

βώς αντίθετο· στη σκηνή αναδύονται και
αναπαρίστανται όλα όσα έχουν ανάγκη να

εκφράσουν οι ίδιοι οι θεατές. Συνεπώς,
είναι πάντα επίκαιρο και βαθιά ριζωμέ-

24 νο στην πραγματικότητα και καθιστά τους
ίδιους τους συμμετέχοντες και τις ιστο-
ρίες τους πρωταγωνιστές του σκηνικού

θεάματος. Θα μπορούσε να πει κανείς ότι
είναι ένα πολιτικό και κοινωνικό θέατρο,

από την στιγμή που δίνει το λόγο στο ίδιο
το κοινό, αλλά και ένα θεατρικό είδος με
έντονη θεραπευτική διάσταση, καθώς

μια προσωπική ιστορία, όταν τη μοιρά-
ζεσαι, γίνεται αυτομάτως και ένα συλλο-

γικό βίωμα που φέρνει τους ανθρώπους
κοντά και τους συνδέει. Παράλληλα, ο

ίδιος ο αφηγητής, παρακολουθώντας ένα
κομμάτι της ζωής του επί σκηνής, ανα-

καλύπτει πολλές φορές διαστάσεις που
ενδεχομένως δεν τις είχε σκεφτεί έως
τώρα. Πολλές φορές, η αναπαράσταση

μπορεί να μην είναι μια ρεαλιστική απει-
κόνιση της ιστορίας, αλλά να γίνεται με

ένα τρόπο συμβολικό και ποιητικό θα
έλεγα, επιδιώκοντας την «κάθαρση» του