Page 20 - mag_104

ΠΑΡΟΥΣΙΑΣΉ Βικτώρια Σαμοθράκη

Ήταν μεσοβδόμαδα, όταν μια φίλη, μας πρότεινε να πάμε σε μια θεατρική παράσταση που

έπαιζε μία δική της φίλη. Ήταν παράσταση του ιδιαίτερου είδους «playback theatre»,

με τίτλο «Τοπία Συνάντησης», που θα παιζόταν το Σάββατο, 12 Μαρτίου του 2023, στην

θεατρική αίθουσα του Πανεπιστήμιου Δυτικής Αττικής. Aφορμή της παράστασης ήταν η

«Παγκόσμια Ημέρα για τα Δικαιώματα της Γυναίκας» στις 8 Μαρτίου, και την παρουσίαζε

η θεατρική ομάδα “Playback Nuevo”, σε συνεργασία με την Επιτροπή Ισότητας των Φύλων
και το Τμήμα Κοινωνικής Εργασίας του ΠΑΔΑ. Δεν είχαμε ξαναδεί μια παράσταση αυτού

του θεατρικού είδους, είχαμε κιόλας καιρό να βγούμε και, χωρίς πολλή σκέψη, πήγαμε.

Πράγματι, η παράσταση ήταν κάτι περισσότερο από καλή και διαπιστώσαμε πόσο ενδιαφέρον

και διαδραστικό είναι αυτό το είδος θεάτρου. Οι ιστορίες που αφηγήθηκαν οι θεατές πάνω

στο θέμα της παράστασης μας ανακίνησαν πολλά συναισθήματα και σκέψεις.

Αμέσως μετά την παράσταση, η φίλη μας πήγε να γνωρίσουμε και να συγχαρούμε τη φίλη

της και ηθοποιό, Βικτώρια Σαμοθράκη, που έπαιζε στη συγκεκριμένη παράσταση ως μέλος
20 της θεατρικής ομάδας “Playback Nuevo” που ανέβαζε την παράσταση. H ηθοποιός μας

υποδέχθηκε με ένα πλατύ και γλυκό χαμόγελο, γεμάτη από τη χαρά της αποδοχής που
νιώθουν οι καλλιτέχνες μετά από τις παραστάσεις τους. Μετά από τα κλασικά "μπράβο"

και "χάρηκα", έπεσε η πρόταση να πάμε όλοι μαζί σε ένα ήσυχο bar να πιούμε ένα ποτό.

Εμείς, ήταν να μην κάνουμε την αρχή να βγούμε! Είπαμε ναι, χωρίς ιδιαίτερη δυσκολία.

Καθίσαμε, συστηθήκαμε και συζητήσαμε για όλα ή σχεδόν όλα. Ίσως να αφήσαμε και

κάποια θέματα για να έχουμε λόγο να ξανασυναντηθούμε...

Όπως είναι αυτονόητο, μιλήσαμε για τους καλλιτέχνες και τις αντικειμενικές δυσκολίες

που αντιμετωπίζουν, τη στάση της πολιτείας προς αυτούς και ιδιαίτερα από την εποχή
της πανδημίας και ύστερα. Μιλήσαμε για την πολιτική και τις εκλογές, για το κοινωνικό

κράτος και πως θα θέλαμε να είναι, για τα διάφορα pass που μπήκαν στη ζωή μας και

την προσπάθειά τους να λειτουργήσουν σαν password που θα μας εξαγοράσουν και θα

αλώσουν τις πνευματικές μας αντιστάσεις.

Κάποια στιγμή, μπήκε στον χώρο ένας νεαρός και, περνώντας από όλα τα τραπέζια,

παρακαλούσε για χρήματα. Εγώ του έδωσα κάτι σε ψιλά και, όταν εκείνος έφυγε, η Βικτώρια

μου είπε με χαμόγελο κατανόησης: «Αν έτσι ένιωσες καλά έκανες για σένα, ίσως όμως να

μην έκανες καλά για το ίδιο το παιδί, το οποίο φαίνεται να έχει θέμα με τις ουσίες. Εμείς