Page 110 - mag_101

οΙ ΣήμεΙωΣεΙΣ μου

Κουβέντα με τον χρόνο

Δεν τρέχω άλλο μαζί σου, λαχάνιασα να σε ακολουθώ. Πα-

ράτα με... Σταματώ εδώ! Αλλάζω ρυθμό.

Μη με τραβάς σου λέω...

Θέλω να κοιτάζω την απεραντοσύνη του ουρανού, έτσι

που να φαίνομαι μικρή κι ασήμαντη... Περαστική... Άσε με

να χάνομαι στο μπλε της θάλασσας, να μετρώ τα κύματα

και όχι τα λεπτά σου... να χαίρομαι την ακρογιαλιά ψάχνο-

ντας τα κοχύλια και βότσαλα!

Άσε με σου λέω. Θέλω να έχω δικό μου ρυθμό, πια.

Θέλω να με ξυπνούν οι χαραυγές... Να ακούω τα πουλιά
110 110

και να καλωσορίζω τη νέα μέρα! Να χαίρομαι τα χρώματα,

τα ηλιοβασιλέματα χωρίς να νιώθω το κυνήγι σου και την

ανάσα σου στην πλάτη μου. Να παρατηρώ τα χελιδόνια

που χτίζουν τις φωλιές τους. Θέλω να με κοιμίζει

το φεγγάρι και να με νανουρίζουν τα αστέρια του...

Εμείς σε φτιάξαμε για να μας εξυπηρετείς και ...κοίτα

γίναμε θηράματα... Δε θέλω άλλο πια! Φτάνει!

Θέλω να γίνομαι άνοιξη σαν ανθίζουν οι νερατζιές

στους δρόμους. Να γίνομαι ήλιος και να καλοκαιριάζω...

Να γίνομαι βροχή και να ψιχαλίζω...

Να γίνομαι χιόνι και να καλοχειμωνιάζω.