Page 73 - mag_100

της Αγγελικής Λάλου

Ο παππούς κλείνει τα 100. Τώρα τα κλείνει ή τα ανοίγει, δεν

είμαι τόσο σίγουρη. Δεν ήμουν ποτέ καλή ούτε με την κυριολε-

Να τα ξία, ούτε με τη μεταφορά κι ακόμα λιγότερο καλή στο μέτρημα

και τους αριθμούς. Το βέβαιο είναι ότι θα σβήσει 100 κεράκια.

χιλιασεισ! Κι όλη στην οικογένεια έχουμε τρελό ενθουσιασμό. Δεν είναι και

λίγο να γίνεσαι 100, να κουβαλάς έναν αιώνα πάνω στις πλάτες

73
σου. Τον έχουμε λίγο σαν κινητή εγκυκλοπαίδεια. Μας μιλάει

για όλα όσα έχει ζήσει. Τα καλά και τα άσχημα. Τους πολέμους

και τις μάχες – προσωπικές και ιστορικές. Τις νίκες, μικρές και

μεγάλες. Τους έρωτες, τις φιλίες, τις σχέσεις. Την αγάπη.

-Παππού γιατί όχι αγάπες; Γιατί λες πά- την κατανοήσω, κι ίσως ακόμα να μην

ντα μόνο αγάπη; την έχω εντελώς καταλάβει. Αλλά όταν

-Η αγάπη στον πληθυντικό χάνει την ήμουν ακόμα πολλά χρόνια νεότερη και

ουσία της, αποδυναμώνεται. Στον ενικό είχα ζητήσει να μου δώσει διευκρινί-
διατηρεί την ισχύ της αναλλοίωτη. σεις για την παραπάνω κουβέντα μας,
προσπάθησε να μου εξηγήσει ότι η αγά-
Μπορεί να έχω ανταλλάξει πολλές ση- πη πρέπει να είναι άπειρη, ατελείωτη,

μαντικές στιχομυθίες με τον παππού, μοναδική, βαθιά και ειλικρινής. Να έχω

αλλά αυτή την κουβαλώ μέσα στην καρ- αγάπη σε ό,τι κάνω, σαν να είναι η προ-
διά μου. Μου πήρε πολλά χρόνια για να σωπική μου υπογραφή.