Page 69 - mag_100
P. 69
της Μαρίας Στρίγκου
λουμε να ταξιδέψουμε. Αλλιώς όλα κουβάρι. Η χαρά με την οικειότητα, η
πάνε λάθος. Το καταλαβαίνετε αυτό;» λαχτάρα με το φόβο.
η φωνή του άλλου είχε γίνει τώρα πιο «Ναι, ναι που να σε πάρει ο διάβολος,
αυστηρή. ναι, το καταλαβαίνω» μούγκρισε κι άρ-
Γιατί σε μένα; Γιατί τώρα; Τι σημαίνει παξε το πολυπόθητο χαρτί. 69
αυτό; Μήπως ονειρεύομαι ρε γαμώ- Ο άλλος χαμογέλασε αχνά με μια ιδέα
το; Μήπως πάλι άργησα να ξυπνήσω; σαρκασμού στο βάθος.
Να, τώρα θα χτυπήσει το ξυπνητήρι και
θα πεταχτώ. Αν δεν ντρεπότανε θα τσι- «Θα το δούμε, θα το δούμε σύντομα
μπούσε με τρόπο το χέρι του να νιώσει αυτό, αγαπητέ.»
τον πόνο της αφύπνισης. Μα έλα που Ντριν! Ντριν! Ντριν! Το τηλέφωνο στο
κάτι μέσα του δεν ήθελε, καθόλου δεν γραφείο δεν έλεγε να σταματήσει. Ο πο-
ήθελε. νοκέφαλος σφυροκοπούσε τα μηνίγγια
του. Ο συνάδελφος από το διπλανό γρα-
Ο άλλος άπλωσε το χέρι του κι ένα
κομψό μανικετόκουμπο φάνηκε στην φείο τον κοίταξε ερωτηματικά.
μανσέτα του πουκαμίσου. Το εισιτήριο «Τι διάολο θέλουν όλοι πρωινιάτικα; Δεν
μπροστά στα μούτρα του, του έβγαζε έχει σταματήσει να χτυπάει το γαμημένο
προκλητικά τη γλώσσα. κι ούτε έντεκα δεν είναι ακόμα.»
«Εάν το πάρετε πρέπει να ταξιδέψετε. Αναστέναξε καθώς σήκωνε το ακουστι-
Το καταλαβαίνετε αυτό;» κό.
Κούνησε το κεφάλι ζαλισμένος. Άπλω- «Λίγο καλοκαίρι ακόμα παρακαλώ, λίγο
σε ξανά το χέρι του. Μέσα του πάλευε η καλοκαίρι ακόμα, τι άλλο να θέλουν;»
τάξη κι η αταξία αγκαλιασμένες σφιχτά,
