Page 68 - mag_100
P. 68
ενΑΣ μπΑμπήΣ
Λίγο καλοκαίρι ακόμα
παρακαλώ
σπεράσει μα ο κύριος τον σταμάτησε, θάνει; Να ξαναγεννηθεί; Καμία απάντη-
αγγίζοντας τον απαλά στον ώμο. ση.
«Μην προσπερνάτε τη ζωή, το κάνετε Άπλωσε το χέρι μ’ έναν αναστεναγμό.
συνέχεια, πόσο ακόμα; Πάρτε το» Ο άλλος έκανε ένα βήμα πίσω, το πο-
68
Κοίταξε μια το χαρτί, μια τον άνθρωπο λυπόθητο χαρτί απομακρύνθηκε λίγα
που στεκόταν μπροστά του. Οι λέξεις τον εκατοστά από τα δάχτυλά του. Έτσι δεν
ενόχλησαν όσο έπρεπε. γινότανε πάντα; Πουτάνα ζωή, μόλις το
αποφασίσεις φραπ! Εξαφανίζεται η ευ-
Το θέλω ρε φίλε θαρρείς; Το θέλω να καιρία.
την προσπερνώ μα με ρωτάς και αν την
προλαβαίνω; Ο απλήρωτος λογαρια- «Μα εσείς δεν το αποφασίσατε, απλά
σμός του ρεύματος ήρθε μπροστά στα σας έτυχε κι ακόμα δεν ξέρετε αν το θέ-
μάτια του προκλητικά. Μετά ο λογαρια- λετε πραγματικά. Έτσι δεν είναι;»
σμός του σούπερ μάρκετ, το τηλέφωνο Το ρολόι στον τοίχο έδειχνε 9.10. Πάλι
του σπιτονοικοκύρη του, «δύσκολος θα αργούσε, πάλι θα άκουγε παράπο-
χειμώνας έρχεται» του τα μάσαγε, αύ- να, πάλι θα έψαχνε δικαιολογίες. Έπρε-
ξηση μυριζότανε. Κι η δουλειά, πεντα- πε να φύγει όσο ήταν καιρός, να τρέξει
ροδεκάρες, μεροδούλι, μεροφάι, μήτε στις ηλεκτρικές σκάλες, να προλάβει
για λουκούμια δεν είχε στην άκρη. Λέμε τον συρμό, να μπει μέσα, να εξαφανι-
τώρα. στεί στις υπόγειες στοές. Όμως παρέ-
Δεν είπε τίποτα. Ο άλλος τον κοιτούσε μεινε ακίνητος εκεί, μπροστά σ’ αυτόν
ήσυχα με το χέρι απλωμένο. Ο κόσμος τον άγνωστο που τον γήτευε σαν να ‘ταν
γύρω τους έτρεχε σαν παλαβός να προ- φίδι.
λάβει, τι να προλάβει; Να ζήσει; Να πε- «Όταν κερδίζουμε ένα εισιτήριο, οφεί-
