Page 82 - mag_99
P. 82
μιΚΡες ιςΤοΡιες του Κωστή A. Μακρή
χή, για κάποιο βουνό και για άλλα που Αλλά…».
δεν καταλάβαινα. Εγώ πλησίαζα για Στα μικρά μάτια του γυάλιζε μια
να ακούσω και η γιαγιά μου με έδιω- υγρασία. Τότε δεν κατάλαβα ποιαν
χνε. «Τράβα να παίξεις» μου έλεγε. και ποιους ακριβώς αγαπούσε αλλά
Όχι άγρια αλλά ούτε χαμογελαστά. ήμουνα σίγουρος ότι δεν μιλούσε για
Μια φορά πλησίασα κρυφά και τον την γιαγιά μου.
άκουσα να λέει ότι την αγαπούσε την Μετά κατέβασε ένα ακόμα νεροπό-
οικογένειά του, τη νοιαζόταν τη γυναί- τηρο ούζο, έβαλε κάτι γέλια που με
κα του, τα παιδιά του, αλλά η τύχη τα έβλεπε να τον κοιτάζω, κοίταξε τον
είχε φέρει έτσι που… Εκείνη του είπε ήλιο, άρπαξε τον κασμά ή την τσάπα,
κοφτά: «Άσε… Ξέρω… Σωθήκανε κι δεν θυμάμαι, και βάλθηκε να χτυπάει
εκείνες, πρόκοψες κι εσύ…». Εκεί- αλύπητα το χώμα.
νος έσκυψε το κεφάλι, γέμισε άλλο Και φώναζε:
ένα ποτήρι με ούζο και το ήπιε μονο- «Είμαι λέοντας εγώ! Λέοντας…»
82 ρούφι. Ποτέ δεν είχα ακούσει τη για- Θαύμαζα τη δύναμή του, ζήλευα τον
γιά μου να του λέει κάτι για το πόσο τρόπο που σήκωνε τον κασμά ή την
ούζο έπινε. Μόνο το κεφάλι της κου- τσάπα και έσκαβε, έσκαβε. Λες και
νούσε όταν τον έβλεπε να πίνει. Όταν υπήρχε κάποιο θεριό ή εχθρός εκεί
την ρωτούσαμε γιατί πίνει μόνο ούζο, που έσκαβε και έπρεπε να τα νικήσει.
έλεγε μόνο: «Έχει κι αυτός τα βάσανά Τότε δεν μπορούσα ούτε να τον ση-
του…». Τίποτ’ άλλο. κώσω εκείνον τον γιγάντιο κασμά.
Άλλη μια φορά, που της μιλούσε για Δεν τον περιφρονούσα, δεν τον υπο-
τις δουλειές του και τις καλές εποχές, τιμούσα, δεν τον ήξερα. Ήξερα ό,τι
στα νιάτα του, πριν τον πόλεμο, εκεί- έβλεπα. Και τον έβλεπα στο εξοχικό
νη του είπε αυστηρά και υποτιμητικά, της γιαγιάς μου να κάνει σκληρές δου-
σαν δασκάλα που ήταν: «Και τα είδα- λειές να πίνει, να τρώει, να δουλεύει
με τα χαΐρια σου! Μια χαρά τα κατά- ακούραστα, να ξαναπίνει, να κλαίει,
φερες…». να γελάει και να λέει κάθε τόσο:
Μια φορά που ήμουνα κοντά του, να «Είμαι λέοντας εγώ! Λέοντας…»
βλέπω πώς έσκαβε, να μαθαίνω, με Έλεγε και ξανάλεγε, σ’ έναν ενεστώτα
κοίταξε και μου είπε: που δεν μου προκαλούσε απορία.
«Γιατί μου μιλάει έτσι; Αφού αλήθεια Γιατί εγώ τον πίστευα.
την αγαπούσα, τους αγαπούσα…
