Page 78 - mag_99
P. 78
μιΚΡες ιςΤοΡιες
ΚΑΛΟΚΑΙΡΙ
Πολλά λεπτά ποδαράκια τρέχουν στο φλούδες και σποράκια. Γλύφαμε το
νερό. εσωτερικό της φλούδας των σύκων
- Είναι κρύα σήμερα! λαίμαργα και δηλώναμε με ύφος περι-
- Σιγά, μια χαρά είναι. Μπαίνω… σπούδαστο.
Το κύμα αναδιπλώνεται κι έπειτα βρέ- - Σήμερα είναι πιο γλυκά!...
χει την αμμουδιά αφήνοντας χιλιάδες - Και τα σταφύλια είναι πολύ γλυκά!
αποτυπώματα. Οι φωνές των παιδιών Εκείνη γέλαγε τρυφερά.
μπερδεύονται, μ’ αυτές των μεγάλων Δεν ξέρω πια, αν εκείνα τα φρούτα, τα
που δίνουν οδηγίες, με τον ήχο της θά- ’κανε πιο γλυκά η αγάπη της...
λασσας και με τη φωνή κάθε κύματος. Έχω μέσα μου κάτι μελένιο σε γαλάζιο
Το φως κάνει διάφανα τα χαλίκια, παί- περίβλημα. Και ένα χαμόγελο.
ζει όλες τις αποχρώσεις του γαλάζιου. Και... δεν ξανάφαγα ποτέ τόσο γλυκά
Ενώνεται με τις ελιές, με τον ουρανό σύκα και σταφύλια.
και με τις φωνές των ανθρώπων. Φως, στοργή κι αγάπη…
78 Παίρνει τα βάρη και τις έννοιες απ’ τις Κι ο χρόνος να αποσύρεται…
ψυχές .
…Και πριν προλάβει να φύγει η γλύκα
Χαρίζει ελευθερία. Μια λάμψη ανεμε- εκείνων των σύκων απ' τα χείλια μου,
λιάς λάμπει στα βλέμματα. έρχεται μπροστά μου η φιγούρα της
Κι ο καθένας ζει το δικό του όνειρο και θείας Ακριβής. Την αγαπούσαμε, ήξε-
μετράει τα λεπτά στο δικό του ρυθμό, ρε τα πιο ωραία παραμύθια. Μίλαγε
ανάλογα με τον ήχο των κυμάτων.. σιγά και μελωδικά, κατάφερνε να διώ-
Φως, ανεμελιά κι ελευθερία. χνει όλους τους παιδικούς μας φόβους
Κι ο χρόνος να αποσύρεται… για τις περίεργες σκιές που έφτιαχναν
…Κι έπειτα έρχονται στο νου, τα κα- τα δέντρα τη νύχτα.
λοκαιρινά πρωινά στο κτήμα. Εκείνη Δεν ερχόταν μαζί μας στη θάλασσα.
ξύπναγε πάντα πολύ νωρίς. Βρίσκα- Πήγαινε μόνη της την ώρα που έγερνε
με στο τραπέζι φρεσκοκομμένα σύκα, ο ήλιος. Έβγαζε τα παπούτσια της κα-
σταφύλια και δροσερό νερό. θόταν σ’ ένα από τα βράχια της ακτής
- Πάρτε, τώρα τα μάζεψα. Φάτε, και κοιτούσε σκεπτική το πέλαγος.
κάνουν καλό. Καμιά φορά την ακολουθούσαμε και
Ήταν ολόγλυκα. Έτρωγες τα δικά της μας μιλούσε. Την ακούγαμε μαγεμένα,
σύκα και γέμιζες καλοκαίρι. Τα χέ- χωρίς να καταλαβαίνουμε πάντα τα λε-
ρια και τα χείλια μας γέμιζαν μέλια, γόμενα της.
