Page 79 - mag_99

της Δήμητρας Ξενάκη

- Να τα αγαπάτε αυτά τα βρά-

χια που ζουν παρέα με την θάλασσα.
Έχουν μάθει τη γλώσσα της.

- Να έρχεστε εδώ, μια ώρα ήρε-

μη, μια ώρα, που ’χουν φύγει όσοι ψά-
χνουν για καβούρια. Θα σας τη μάθουν

κι εσάς. Αρκεί να κλείσετε τ’ αυτιά σας

στους ξένους και ν' αφουγκραστείτε τα
βρεγμένα λόγια των βράχων..."

Ένα απόγευμα μας μίλησε για τον εαυ-

τό της.

- Εγώ τα όνειρά μου, τα έκρυ-
ψα, σε εσοχές βράχων. Ν' ακούνε τη

θάλασσα, προστατεμένα από το κύμα.

Είναι ιστορίες με χρώματα και ήχους, 79
που δεν τελειώνουν ποτέ.

Κεντήματα, με "κρυφοβελονιές" βα-

θιές, που κουβαλάνε τα φανερά και
αφανέρωτα... Να βρείτε κι εσείς τα

κοχύλια και τα λαμπερά βότσαλα της

αλήθειας σας. Να τα ψάξετε τώρα, στο
φως του καλοκαιριού.

Φως, ιστορίες ζωής και θάλασσας...

Κι ο χρόνος να αποσύρεται…

Κοίταξα πάλι το διάφανο

καλοκαιρινό φώς.

- Έχεις δίκιο του είπα...

Το καλοκαίρι δεν είναι απλά μια εποχή.

Είναι φως και πολλά συναισθήματα

μαζί. Ίσως τα πιο αληθινά της ζωής
μας.