Page 91 - mag_98
P. 91

Κανένας δεν αφήνει την πατρίδα του,                               της Σοφίας Καλμανίδου
                       εκτός αν πατρίδα είναι το στόμα

                                   ενός καρχαρία…


                                                         ΟΥΑΡΣΑΝ ΣΑΙΡ






















                                   CHRIS
                     NAYLOR-BALLESTEROS
                        Η ΒΑΛΙΤΣΑ

                          Εκδόσεις: Διόπτρα





               Όσο θα υπάρχουν άνθρωποι, που                         και να το βρει. Εμφανίζεται κάπου και
               αναγκάζονται να αφήνουν τα σπίτια                     κάποτε, μακριά ή και κοντά μας.                            91

               τους για να σωθούν, όσο θα υπάρ-                      «Εκείνη τη μέρα, εμφανίστηκε ένα πα-
               χουν δακρυσμένα παιδιά που σφίγ-                      ράξενο ζώο. Ήταν βρόμικο κι έδειχνε
               γουν παιχνίδια  στην αγκαλιά τους, οι                 κουρασμένο, λυπημένο και φοβισμέ-

               συγγραφείς θα γράφουν κι εμείς θα                     νο».
               διαβάζουμε  και θα μιλάμε στα παιδιά                  Ο Κρις Νέϊλορ-Μπαλλεστέρος γράφει

               για τα δίκαια και τα άδικα αυτού του                  μια υπέροχη ιστορία με αριστοτεχνική
               κόσμου.                                               οικονομία λέξεων, τα λέει και τα δείχνει

               Το μικρό λογοτεχνικό κουτί ανοίγει  και               όλα. Το πλάσμα της ιστορίας του  έφυγε
               διαλέγει να μοιραστεί μαζί σας τα αγα-                διωγμένο από τον τόπο του, έφτασε σε

               πημένα του βιβλία για το προσφυγικό                   έναν άλλο τόπο  σέρνοντας πίσω του,
               ζήτημα. Η Βαλίτσα του Κρις Νέϊλορ-                    μόνο μία βαλίτσα. Τα μόνα που πρόλα-
               Μπαλλεστέρος  είναι  ένα  κορυφαίο                    βε να βάλει στη βαλίτσα του ήταν  ένα

               βιβλίο  που μέσα από την απλότητα                     φλιτζάνι, ένα τραπέζι, μια καρέκλα και

               του λόγου και της εικόνας του, εισάγει                το σπίτι του. Οι ντόπιοι που συνάντησε,
               τα παιδιά με έναν μαγικό τρόπο στην                   έδειξαν καχυποψία στα λόγια του κι
               καρδιά του προσφυγικού ζητήματος.                     όταν αυτός αποκαμωμένος κοιμήθηκε

               Ο ξένος, ο άλλος, ο παράξενος αυτού                   άρχισαν να συζητάνε δυνατά: «Λοιπόν,
               του βιβλίου, έχει μια ακαθόριστη μορ-                 εγώ δεν τον εμπιστεύομαι. Πώς είμα-

               φή, είναι ένα πλάσμα που δίνει τον                    στε σίγουροι ότι μας λέει την αλήθεια;
               χώρο σε κάθε παιδί να το αναζητήσει                   Υπάρχει μόνο ένας τρόπος να μάθου-
   86   87   88   89   90   91   92   93   94   95   96