Page 80 - mag_98
P. 80
aNΘΡωΠων λοΓιΑ
Οι άνθρωποι δεν μπορούν
να ξεχάσουν
Σήμερα ξέρει πως κάποια πράγματα Δεν το’ξερε τούτο το συναίσθημα.
δεν μπορούν ποτέ να επιστρέψουν Για έρωτα το πήρε στην αρχή.
στην πρότερη μορφή τους, όχι επειδή Μα ύστερα είδε πως φθείρεται, τσα-
80 80 οι άνθρωποι αλλάζουν, αλλά επειδή λακώνεται, πεινάει, διψάει και απαι-
οι άνθρωποι δεν μπορούν να ξεχά- τεί, μεγαλώνει και κορυφώνεται κι
σουν, μήτε να σβήσουν από μέσα όσο γιγαντώνεται, τόσο σε καταπίνει
τους τα αγκάθια. κι όσο σε αφανίζει, τόσο σου ζητά,
αποζητά την ένωση μα όχι την ένω-
Δεν το’ξερε τούτο το συναίσθημα. ση της σάρκας, αλλά του μυαλού,
Δεν ήξερε πώς είναι να νιώθεις ένα αποζητά την αγκαλιά μα όχι του κορ-
με το δύο που δεν γνώριζες ποτέ. μιού, αλλά της ψυχής, κι όσο ζητά,
Να περπατάς στο δρόμο και να ξέρεις τόσο τρομάζεις, ποιος είναι αυτός
πως κάποιος σε σκέφτεται, είναι εκεί, ο άνθρωπος, γιατί εμένα; γιατί μαζί
δίπλα σου, μαζί σου, στο πλάι σου, κι μ’ εμένα; και χώνονται τα μάτια στις
ας μην τον βλέπεις, είναι μέσα σου ψυχές και διαβάζονται οι πληγές με
γιατί εσύ είσαι μέσα του, επειδή εκεί- γέλια, τίποτε κρυφό, τίποτε τιποτένιο,
νος επέλεξε να σε κουβαλά μέσα του, μένεις έτσι ανοιχτός και ανοχύρωτος
επειδή έτσι ξαφνικά ξεκίνησε αυτό το και μπαίνει ο έρωτας και σε σαρώνει
κάτι το παράξενο, το αλλιώτικο, το κι εσύ νομίζεις ότι θα σου γιατρέψει
ανεξήγητο που συγκλονιστικά σε κα- τις πληγές,
τακλύζει και σε διαπερνά και σε ορί- Να κοίτα! με γέλια τις διαβάζουμε!
ζει. Πόσο βλάκας ήμουν που πόνεσα τότε!
