Page 86 - mag_97
P. 86

ΒιΒλιοπΡοΤΑςεις




                                                 μιΣελ φουΚω

                                                 η ιΣτοριΑ τηΣ τρελΑΣ

                                                 ΣτηΝ ΚλΑΣιΚη εΠοΧη


                                                 εκδόσεις ΚΑλεΝτηΣ
                                                 Από τον Πινέλ, τον Τιουκ, τον Βάγκνιτς [Pinel, tuke,
                                                 Wagnitz] και μετά, γνωρίζουμε ότι οι τρελοί, για
                                                 ενάμιση αιώνα, υποβλήθηκαν στον κανονισμό αυτού
                                                 του εγκλεισμού, καθώς και ότι μια μέρα θα τους ανα-

                                                 καλύψουμε μέσα στις αίθουσες του Γενικού νοσο-
                                                 κομείου μέσα στα απομονωτήρια των κατέργων• θα
                                                 αντιληφθούμε ότι είχαν αναμειχθεί με τον πληθυσμό

                                                 των “Workhouses” ή των “Zuchthausern” [σωφρονι-
               στηρίων]. Ωστόσο, δεν συνέβη ποτέ να διευκρινισθεί με σαφήνεια ποια ήταν
               εκεί η καταστατική θέση τους, ούτε αποσαφηνίσθηκε ποτέ τι νόημα είχε αυτή η
               γειτνίαση, που φαινόταν να καθορίζει την ίδια πατρίδα για τους φτωχούς, τους
               ανέργους, τους κατάδικους και τους παράφρονες. Πίσω από τους τοίχους του

               εγκλεισμού θα συναντήσουν τους τρελούς ο Πινέλ και η ψυχιατρική του ΙΘ΄ αι-
               ώνα• εκεί και θα τους αφήσουν –ας μην το λησμονούμε– κομπάζοντας ότι τους
               «απελευθέρωσαν». Από τα μέσα του Ιη΄ αιώνα, η τρέλα συνδέθηκε με αυτήν τη
   86
               γη του εγκλεισμού και με τη χειρονομία που της την υπεδείκνυε σαν τον φυσικό
               της χώρο.

                                                 ζιλ Ντελεζ

                                                 τι ειΝΑι φιλοΣοφιΑ


                                                 εκδόσεις ΚΑλεΝτηΣ
                                                 η φιλοσοφία δεν είναι ενατένιση, ούτε αναστοχα-
                                                 σμός, ούτε επικοινωνία, αν και κάποια στιγμή κατά-
                                                 φερε να πιστέψει ότι είναι πότε το ένα, πότε το άλλο,
                                                 λόγω της ικανότητας που έχει ο κάθε πνευματικός

                                                 κλάδος να γεννά τις ίδιες του τις αυταπάτες και να
                                                 κρύβεται πίσω από ένα σύννεφο ομίχλης το οποίο
                                                 εκπέμπει επί τούτου. Δεν είναι ενατένιση, επειδή ενα-
                                                 τένιση είναι τα ίδια τα πράγματα καθ’ όσον τα βλέ-

                                                 πουμε μέσα από τη δημιουργία των ίδιων τους των
                                                 εννοιών. Επίσης, δεν είναι αναστοχασμός αφού κα-
               νείς δεν χρειάζεται τη φιλοσοφία για να αναστοχαστεί πάνω σε κάτι: νομίζουμε
               ότι δίνουμε πολλά στη φιλοσοφία με το να την κάνουμε τέχνη του αναστοχα-

               σμού, της αποστερούμε, όμως τα πάντα, αφού ούτε οι μαθηματικοί περίμεναν
               ποτέ τους φιλοσόφους, για να αναστοχαστούν πάνω στα μαθηματικά, ούτε οι
               καλλιτέχνες, για να αναστοχαστούν πάνω στη ζωγραφική ή στη μουσική. Το να
               ισχυρίζεσαι, λοιπόν, πως αυτοί γίνονται φιλόσοφοι, μοιάζει απλά με κακόγου-

               στο αστείο, επείδη ο αναστοχασμός τους ανήκει στην αντίστοιχη δημιουργία.
   81   82   83   84   85   86   87   88   89   90   91