Page 57 - mag_97
P. 57
της Μαρίας Στρίγκου
άφηναν καμία αμφιβολία ότι έλεγε την Με κοίταξε με σκοτεινιασμένα μάτια.
αλήθεια. «Θ’ αλλάξει όμως;»
Τον βοήθησα να βάλει τα πράγματα «Γι’ αρχή ας αλλάξουμε εμείς.»
στις σακούλες.
Βγήκαμε στον δρόμο κι εκεί απέναντι
«Τότε την επόμενη φορά που θα θυ- απ’ το σούπερ μάρκετ ήταν ένας υπαί-
μώσεις κυρ Στέλιο, να θυμάσαι αυτό θριος πωλητής λουλουδιών.
που είπες μόλις τώρα. Η λύση στο πρό-
βλημά σου δεν είναι να φωνάζεις στην «Ε Στέλιο, δεν της παίρνεις και λίγα
Ουρανία, ούτε να σπάτε πιάτα και πο- λουλούδια μαζί με τα καινούργια πιά-
τήρια. Η λύση στο πρόβλημά σου, στο τα; Έτσι, γι’ αλλαγή» του είπα και του
πρόβλημά μου, είναι να μάθουμε να έκλεισα το μάτι.
θυμώνουμε μ’ εκείνους που φταίνε για Η αλλαγή αρχίζει συχνά απ’ τα πιο μι-
όσα ζούμε τα τελευταία δέκα χρόνια, κρά πράγματα στη ζωή μας, μπορεί κι
όχι με τους δικούς μας ανθρώπους. από ένα μπουκέτο λουλούδια. Ποτέ
Μήπως κι αλλάξει κάτι.» δεν ξέρεις. 57
