Page 62 - mag_97
P. 62

ςκοΡπιες ςκεΨεις                                του Βελισάριου Θώδη
                ΓΙΑ ΚΑΠΟΙΟΝ... Γιάννη









               μουν πια και πολύ με τον Γιάννη                          δεν έπρεπε;
               παρά μόνο κάποιες λίγες φορές                         -  Όχι  ρε  συ  δεν  είναι  αυτό,  απλά

               στον δρόμο αν πετυχαίναμε ο ένας                         να τελικά ο Γιάννης τότε που είχε
               τον άλλον γιατί μέναμε και στην ίδια                     ό,τι είχε με την Αφροδίτη δεν ήταν
               γειτονιά σχεδόν. Είχαμε φτιάξει πια                      υπερβολικός, ήταν ο έρωτας της

               όλοι τις ζωές μας. Ο Γιάννης, αφού
               έκοψε κάποια φορά εντελώς απρό-                          ζωής  του,  όντως  και  μόνο  εκεί-
                                                                        νη είχε πάντα στο μυαλό του και
               σμενα  με  την  Αφροδίτη,  δηλαδή                        έφτιαχνε  ζωή  με  τη  προσδοκία
               απλά δεν ξανάρθε ποτέ από το νησί,
               πέρασε ένα μεγάλο διάστημα απο-                          πως μια μέρα θα είναι και πάλι

               μόνωσης  (εκεί  χαθήκαμε  κιόλας)                        μαζί.
               και μετά έμαθα πως περνώντας κι                       -  Δηλαδή τι έγινε ρε φίλε για να κα-

               άλλο τα χρόνια έκανε και δική του                        ταλάβω;
               οικογένεια. Κάτι που όπως έμα-                        -  Να ένα διάστημα αφού είχαν κι
               θα, τυχαία από μια φίλη της παλιάς                       οι δυο τις οικογένειές τους, είχαν

               εποχής, είχε κάνει και η Αφροδίτη.
   62                                                                   αρχίσει να μιλάνε και πάλι. Φιλικά
               Οπότε αυτός ο τόσο φλογισμένος                           η Αφροδίτη, ο Γιάννης μας ξέρεις

               έρωτας είχε πια τελειώσει. Αλήθεια                       πως  ένιωθε  τώρα  δεν  αλλάζει
               βέβαια τελειώνουν ποτέ οι έρωτες                         αυτό... εκείνη δεν πέρναγε πολύ
               ή απλά κοιμούνται και μόλις ξανα-                        καλά στο γάμο της κι εκείνος

               βρεθούν φουντώνουν και είναι σαν                         βέβαια το ίδιο κλπ κλπ. Όμως η
               να μην πέρασε μια μέρα; Βέβαια με                        Αφροδίτη του έδωσε να καταλά-

               τα χρόνια είχα μάθει πως ο Γιάν-                         βει πως δεν θέλει πολλά από δω
               νης τα άφησε όλα κι έφυγε κι όπως
               μου είπε  ένας κοινός μας  φίλος ο                       και πέρα κι ότι θα τον θέλει πάντα
                                                                        στη ζωή της σαν φίλο ή κάτι τέ-
               Γιάννης δεν ήταν πολύ καλά. Είχα-                        τοιο. Σκέψου με πήρε τηλέφωνο
               με βρεθεί τυχαία με τον Σπύρο και

               τα λέγαμε, λέγαμε για τις χαζομάρες                      ο Γιάννης και δεν τον είχα ξανα-
               μας παλιά, για γκόμενες, για τα παι-                     κούσει έτσι. Συναντηθήκαμε μου
                                                                        τα είπε και...
               διά μας τώρα, τις “αλητείες” μας πα-
               λιότερα κι όλα αυτά που συζητάνε                      -  Και... τι ρε φίλε;
               δυο  φιλαράκια  πίνοντας  το  ουζάκι                  -  Αυτό είναι που με βαραίνει … μου

               τους. Όταν η κουβέντα όμως έφτα-                         είπε πως θα τα παράταγε όλα και
               σε  στον  Γιάννη,  ο  Σπύρος  σαν  να                    θα έφευγε και εγώ φίλε δεν προ-

               συννέφιασε…                                              σπάθησα  να  τον  αποτρέψω.  Δεν

               -  Τι έγινε ρε Σπύρο είπα κάτι που                       ήθελε άλλο να έχει ανθρώπους
   57   58   59   60   61   62   63   64   65   66   67