Page 84 - mag_95
P. 84

μΙκΡεΣ ΙΣΤοΡΙεΣ                                 της Δήμητρας Ξενάκη

                          Κιντσούγκι








               Έδωσε ζωή και φως στις ουλές μου                      Με έβαλαν σε μια μεγάλη αίθουσα, σ’
               και στις δικές της.                                   έναν  τεράστιο τοίχο.


               - Κιντσούγκι -μου είπε. Γιαπωνέζικη                   Οι άνθρωποι σταματάνε και με θαυ-
               λέξη, που σημαίνει «χρυσή ένωση».                     μάζουν. Βλέπουν τα  μάτια τους  χω-

               Ξέρεις τι είναι;                                      ριστά, τα χείλη τους στραβά. Μα τους

               - Είναι η φιλοσοφία,  για όσα αντιμε-                 αρέσω.

               τωπίζουν οι άνθρωποι, όταν η ζωή                      Κι εγώ νοιώθω πως οι πληγές μου,
               τους «γίνεται θρύψαλα», όταν βιώ-                     με βοήθησαν να γνωρίσω καλύτερα

               νουν οδυνηρές κρίσεις, αρρώστιες,                     τον κόσμο και τον εαυτό μου. Σκέφτο-
               καταστροφές, απώλειες και παρόλα                      μαι πως  τώρα προσφέρω ομορφιά.

               αυτά, προσπαθούν να μαζέψουν τα                       Παλιά ήμουν ένας απλός καθρέφτης.
               κομμάτια τους και να προσαρμοστούν                    Κάποιες φορές τα τραύματα ξανα-

               στα  νέα δεδομένα για  να προχωρή-                    βγαίνουν στην επιφάνεια. Όμως δεν

               σουν. Είναι η τέχνη της μεταμόρφω-                    με τρομάζουν. Έμαθα να σέβομαι, τον
   84          σης του πόνου,  σε μια άλλη μορφή                     χρόνο, το αναπάντεχο και τη φθορά.

               ζωής, ίσως πιο σοφής από αυτή που                     Έμαθα να αγκαλιάζω τους πόνους
               έχασαν.                                               μου,  και να ακούω όσα μου λένε.

               Συνέχισε να μου εξηγεί, με μάτια που                  Εκείνη έρχεται κάποιες φορές και με

               έλαμπαν από ελπίδα. «Διάβασα πως                      κοιτάζει ένοχα και τρυφερά. Έχει αδυ-

               είναι μια μορφή τέχνης για ανασύστα-                  νατίσει, περπατάει πιο αργά, όμως το
               ση αντικειμένων που σπάνε. Όμως                       βλέμμα της έχει δύναμη.

               εγώ σου μιλάω,  για κάτι πολύ πιο ση-                 - Τα «κρακ» γέννησαν φώς, μου λέει.
               μαντικό. Ο νέος μας εαυτός,  μοιάζει

               να εκπληρώνει το  πιο παλιό  όνειρο                   - Το φώς θα σώσει τον κόσμο...
               των ανθρώπων: Να ωριμάζουν και

               να δυναμώνουν μέσα από τις πληγές
               και τις ήττες τους, αντί να πεθαίνουν.

               Να σηκώνονται ακόμα κι αν τσακίζο-
               νται και να νιώθουν μεγαλύτερη αυ-

               τοεκτίμηση, αγάπη για τον εαυτό τους,

               για τους άλλους και για τη ζωή.»

               - Τι ωραίο έργο της είπαν.

               - Χρυσό βιτρό και μωσαϊκό.
   79   80   81   82   83   84   85   86   87   88   89