Page 87 - mag_95

της Γλυκερίας Παυλίδου

Φυσάει αέρας…

Κράτα τις λέξεις γερά

Λένε πως ο άνθρωπος μπορεί και αισθάνεται τις λέξεις... το πιστεύω. Κυλάνε

μέσα στο μυαλό του. Στη σκέψη του. Φτάνουν στην καρδιά. Οι λέξεις φτιάχνονται

από γράμματα. Μου αρέσουν τα γράμματα. Είναι οι νότες της ομιλίας. Τις ακου-
μπάς δίπλα δίπλα και φτιάχνεις λέξεις. Λέξεις που ταξιδεύουν μέσα σου. Που σε

κάνουν να σκέφτεσαι, να αισθάνεσαι. Να είσαι ζωντανός. 87

Λένε πως οι λέξεις έχουν ρίζες. Ανθίζουν. Καρποφορούν. Μου αρέσει να σκαλί-

ζω το χώμα και να βλέπω τις ρίζες τους. Μου αρέσει να αλλάζω το χώμα τους και
να τις ποτίζω. Να χαίρομαι το χρώμα τους. Το άρωμα τους. Να τις βλέπω την ώρα

που τις φωτίζει ο ήλιος. Γιατί στις λέξεις δεν αρέσει το σκοτάδι. Θέλουν άπλετο

φως. Να ξεχυθούν, να λιαστούν, να γυμνωθούν.

Λένε πως κάθε λέξη περιέχει μια φιλοσοφία. Πως αν την ψάξεις θα βρεθείς σε

δρόμους με πολλές κατευθύνσεις. Θα σε πάρουν από το χέρι και θα πάνε σε μέρη
που δεν είδες ποτέ.

Λένε πως οι λέξεις γεννιούνται και πεθαίνουν. Όπως και οι άνθρωποι. Και για να
μείνουν ζωντανές, πρέπει να σμιλεύονται. Από καλούς τεχνίτες. Δίχως να χάνουν

την ουσία και τη σημασία τους. Χρειάζονται και οι λέξεις αγάπη. Σαν τους ανθρώ-

πους.

Να τις χρησιμοποιείς με σεβασμό, με τρυφερότητα. Γιατί αλλιώς γίνονται σκληρές,
σαν ακατέργαστες πέτρες. Οι λέξεις αν δεν τις χρησιμοποιείς μαραζώνουν. Χά-

νουν τα φύλλα, τα άνθη τους. Σαπίζουν οι ρίζες τους. Και κάποια μέρα χάνονται...