Page 88 - mag_95
P. 88
do it YoUrSelF
«Δεν ξέρω τι να παίξω
στα παιδιά…»
Δημιουργίες Παντελή και Βάντας Βουτσά
Εραστές της φύσης, ερασιτέχνες.
Γράφει η Βάντα Παπαϊωάννου-Βουτσά
Κατατρυπιόμουν κρατώντας τια, κούκλες αληθινές.
και μπήγοντας αδέξια με τα μικρά Όλα άλλαξαν, εμείς γεράσα-
μου χέρια τη βελόνα στα κουρε- με κι οι φτωχικές πάνινες κούκλες
88 88 λόπανα και τις αποκοπές από με- μου άλλαξαν ταυτότητα, έγιναν πια
ταποιήσεις ρουχισμού που έκανε διεθνείς φιγούρες από ήρωες και
η μάνα, τα πιο πολλά τα ζητούσα σύμβολα του Harry Potter, κούκλες
ευγενικά κοκκινίζοντας από την κ. SANTORO, αλογάκια μονόκεροι
Κούλα τη μοδίστρα. Μια φορά μου και τα κουκλόσπιτα πολυτελείας με
έδειξε η μάνα κι ύστερα το προ- όλες τις ανέσεις και την επίπλωση.
σπαθούσα, το πάλευα να σχηματί- Έγιναν χειροποίητα προϊόντα εργα-
σω εκείνο το μονοκόμματο σαν μο- στηρίου, το σχεδιαστήριο δουλεύει
νοκοντυλιά κορμί με κεφάλι, χέρια, κι εμείς γεμίσαμε πριονάκια, κό-
πόδια, πότε με πισωβελονιά, πότε φτες, τροχούς, μπογιές, ο παππούς
με τρύπωμα, για να φτουράει η Τζεπέτο σμιλεύει τα ξύλα και τους
δουλειά. Σαν εξωγήινα πλασματά- δίνει μορφή, ύστερα περνούν στα
κια έμοιαζαν ραμμένα από ένα ξέ- χέρια μου, βάφονται, ζωγραφίζο-
θωρο κιτρινωπό κομμάτι ύφασμα, νται, έπιπλα γεμίζουν τα σπίτια.
μάλλον περίσσεμα από τις μαξιλά- Εκείνo το τραγουδάκι που φιγού-
ρες της κ. Μαριγώς και γεμισμένα ρες ζώων σκαρφάλωναν πάνω
με βαμβάκι. Ναι, μα όταν τα έντυνα στο εκκρεμές ρολόι-έπιπλο, ενώ
με πλισέ ή σουρωτές φούστες, με οι δείκτες του μετρούσαν τις ώρες,
πουκαμίσες μονοκόμματες, έραβα ώσπου το ισοπέδωσε ο ελέφα-
μαλλιά, κεντούσα στόμα, μύτη, μά- ντας, ακόμη αντηχεί στ’ αυτιά μου:
