Page 41 - mag_95

ΒΙΒΛΙοπΡοΤΑΣεΙΣ

«Δεν υπάρχουν ίσως ημέρες της παιδικής μας ηλικίας

που να τις ζήσαμε τόσο απόλυτα, όσο εκείνες που πιστέψαμε

ότι τις αφήσαμε να φύγουν χωρίς να τις ζήσουμε,
εκείνες που τις περάσαμε με ένα βιβλίο αγαπημένο.»

Marcel Proust

δισταγμούς της. Όλο ένοιωθε να την
φυσάει το αεράκι της ευφορίας, να
παρακινείται συθέμελα να γράψει επι-

τέλους την «ιστορία φάντασμα», όλο
μαζεύονταν τα σύννεφα πάνω από το
κεφάλι της, κι έλεγες τώρα θ’ ανοίξουν

οι κρουνοί και να πώς ξεκινούν οι κα-
ταιγίδες. Πέφτανε τότε μερικές ωραί-
ες στάλες, το ρίγος την συνέπαιρνε, κι

ύστερα πάλι όλα χάνονταν, κρύβονταν 41
κατά πού δεν ξέρουμε. Και πόσο ακό-

μα να περιμένει ν’ αποδημήσει ένας
άνθρωπος για να λάβει το λάκτισμα,
την ευλογία!... Πώς αντέχω και δεν

απελπίζομαι; αναρωτιόταν, την ώρα
που μέσα της βαθειά εφτά φορές είχε
ΖΥΡΑΝΝΑ ΖΑΤΕΛΗ αλλάξει δέρμα απ’ την απελπισία. Κι

ΟΡΑΤΗ εκεί ήταν το ζήτημα: οι φοβερότερες

ΣΑΝ ΑΟΡΑΤΗ στιγμές και σκέψεις, οι πιο ανείπωτες,

δύνανται άραγε να γραφούν σ’ ένα
Εκδόσεις ΚΑΣΤΑΝΙΩΤΗ χαρτί ή μήτε στον αιώνα τον άπαντα;

Δύναται να «κρυφτεί» η ίδια μέσα σ’
«Δεν μπορείς να πεθάνεις αν δεν αυτά που έγραφε ή μόνο να κρυφτεί
γράψεις αυτήν την ιστορία».
απ’ αυτά; Κι αν δεν υπήρχε διαφορά;

«Για να την γράψω πρέπει κάποιος Μια μαγική αναζήτηση για τα άρρη-
να πεθάνει πρώτα». τα της γραφής, μέσα στα μυστικότερα
μονοπάτια της μυθοπλασίας· γιατί τα
Έρχονταν κι έφευγαν οι εποχές, οι μέ- καλύτερα είναι αυτά που δεν γράφο-

ρες καταπίνανε τις μέρες, κι η Λεύκα νται και το πιο σημαντικό ποτέ δεν το
παράδερνε μες στην σιωπή και στους λέμε.