Page 40 - mag_94
P. 40
ΣκοΡπΙεΣ ΣκεΨεΙΣ του Βελισάριου Θώδη
Καληνύχτα...
όταν μένουν πίσω τα παιδιά μας που ρώ καν να διανοηθώ πως θα χαρώ
καθημερινά πεθαίνουν απ’ την πείνα λόγω των ημερών ή θα είμαι πιο
και τους πολέμους;; χαλαρός λόγω “γιορτινού κλίματος”.
Έχει αλήθεια νόημα να συνεχίσουμε, Δεν μπορώ να είμαι, όσο αυτός ο
όταν η ανθρώπινη ζωή, η ανθρώπι- λυγμός κι ο κόμπος είναι μέσα μου
νη ύπαρξη έχει ευτελιστεί εντελώς;; και δεν με αφήνουν να ανασάνω. Ο
Αλήθεια τι θα αφήσουμε στα παιδιά Νικόλας είχε πει κάποτε “πως είναι
μας; Τι κόσμο θα τους πούμε ότι πα- δυνατόν να μαστουριάζεις, άμα σου
λέψαμε να φτιάξουμε; Αυτός είναι περιφράξαν την καρδιά” … και εν-
ο κόσμος που ονειρευόμασταν να νοούσε πως είναι δυνατόν να είσαι
φτιάξουμε;; καλά και να συνεχίζεις όταν έχουν
Γύρω μας πόνος, δυστυχία, φτώ- χαθεί όλα εκείνα τα στοιχεία που μας
χεια, δολοφονίες, μίσος, ρατσισμός, έκαναν στοιχειωδώς να λεγόμαστε
ομοφοβία, σκοταδισμός κι εμείς συ- άνθρωποι.
νεχίζουμε απλά για να επιβιώνουμε! Καλές γιορτές να έχετε όλοι, να πε-
40 Σαν να μην μας καίγεται καρφάκι. ράσετε καλά με τις οικογένειες σας,
Κι έχεις και τον πολιτισμό που λες θα κι αν σας στενοχώρησα δεν λυπάμαι,
πιαστώ από ‘κει γιατί πάντα στη τέ- όχι γιατί είμαι σαδιστής και θέλω να
χνη έβρισκε καταφύγιο ο άνθρωπος σας στενοχωρώ, αλλά γιατί δεν μπο-
αλλά κι εκεί βλέπεις το πόσο εφή- ρώ να γράψω κάτι ανάλαφρο, κάτι
μερα έχουν γίνει όλα πια, το πόσο όμορφο, κάτι χαρούμενο, δεν μου
συνηθίσαμε στη βαρβαρότητα κι ας βγαίνει και δεν ξέρω και αν θα μου
λέγαμε παλιά “όχι δεν θα το κάνου- ξαναβγεί.
με”. Γίναμε αυτοί που φοβόμασταν Καληνύχτα Κεμάλ,
ότι δεν θέλουμε να γίνουμε στο μέλ- Αυτός ο κόσμος, δυστυχώς, είναι κα-
λον! Δυστυχώς συνηθίσαμε και δεν ταδικασμένος να μην αλλάξει ποτέ…
υπάρχει χειρότερο πράγμα από την γιατί οι άνθρωποι του δεν θέλησαν
συνήθεια, γιατί μετά την συνήθεια ποτέ να αλλάξουν οι ίδιοι.
έρχεται η βολή μας, μετά η σιωπή Καληνύχτα…
και μετά η απάθεια κι αδιαφορία. Κι
αν ακόμα πιστεύει κάποιος ότι δεν
αποτύχαμε σαν άνθρωποι, ας ξανα-
κοιτάξει γύρω του στην καθημερινό-
τητα του.
Έτσι λοιπόν και φέτος όχι δεν με γε-
μίζουν τα Χριστούγεννα, δεν μπο-
