Page 27 - mag_94
P. 27
της Μαρίας Στρίγκου
«Πώς και δεν ντύθηκες υπερήρω- ένα ζευγάρι μάτια, πρέπει να τα προ-
ας;» τον είχα ρωτήσει τότε. Μιλούσα- σέξω. Και να σωπαίνω. Για το καλό
με ακόμα μεταξύ μας οι άνθρωποι. μου, μου είπανε, για να ζήσω πολλά
«Ήθελα να είμαι χρήσιμος» μου είχε χρόνια, για να μην αρρωσταίνω, για
απαντήσει με την απλότητα των παι- να μην βάζω τη ζωή μου σε κίνδυνο.
διών μπροστά στην αλήθεια. Την ποια; Τελοσπάντων.
Συχνά σκέφτομαι τον πιτσιρικά – με-
Από εκείνη τη στιγμή μέχρι σήμερα,
μου φαίνεται πως περάσανε αιώνες. λισσούλα. Θα έχει μεγαλώσει σίγου-
Αιώνες που αλέσανε μέσα στην χρο- ρα. Θα πηγαίνει σχολείο, θα γράφει,
νομηχανή τους, λέξεις σαν την απλό- θα διαβάζει. Άραγε θα βρήκε τον
τητα, την αλήθεια, την χρησιμότητα. τρόπο να είναι χρήσιμος στο σήμε-
Φράσεις ολόκληρες όπως το «μου ρα; Έχω μια αγωνία, λες και κρέ-
έλειψες», «σε νοιάζομαι», «σ’ αγα- μεται όλη μου η ζωή - η ποια; - απ’
πάω», «μείνε μαζί μου», «έλα εδώ». την εξέλιξη του πιτσιρικά. Πώς θα το
μάθω; Πώς θα το πληροφορηθώ;
Γι’ αυτό σωπαίνω. Γιατί κάποιος, κά- 27
ποιοι, ποιοι άραγε, μου κλέψανε τα Ας μιλήσει επιτέλους κάποιος κι ας
υλικά της επικοινωνίας μου. Μου είναι το Παιδί. Έναν τρόπο ψάχνω να
αφήσανε ένα ζευγάρι μάτια μόνο, γίνω χρήσιμος κι εγώ προτού να τε-
μυωπικά και κουρασμένα, συχνά λειώσει ο κόσμος.
κατακόκκινα απ’ τις οθόνες και τη Δεν θέλω να σωπαίνω άλλο.
σκόνη. Αυτή η σκόνη που συχνάζει Δεν θέλω.
στην πόλη μας τον τελευταίο καιρό!
Πόσες αλλεργίες, πόσα προβλήματα
δημιουργεί! Τα βράδια με κάνει και
κλαίω.
Το ξέρω, δεν είναι σωστό, μου συ-
στήσανε να πάω στον γιατρό. Να μου
δώσει ένα χάπι για την αλλεργία κι
ένα κολλύριο. Περδίκι θα γίνω αμέ-
σως. Δεν είναι να τ’ αφήνεις αυτά.
Δεν ξέρεις τι μπορεί να σε βρει. Αύ-
ριο κιόλας θα πάω. Αύριο.
Δεν μου έμεινε τίποτα άλλο παρά
