Page 25 - mag_94
P. 25
της Μαρίας Στρίγκου
«Σωπαίνω»
Ο κέρσορας αναβοσβήνει ρυθμικά νει καμία διαφορά αν ζεις ή αν δεν
πάνω σε μια εικονική, λευκή σελίδα. ζεις ανάμεσά τους; Μήπως – ωχ Θεέ
«Μίλα, μίλα, μίλα» μου φωνάζει. μου – μήπως είσαι αόρατος, άυλος,
εντελώς νεκρός;
Σωπαίνω.
Σωπαίνω.
Νιώθω μουγγός κι ανήμπορος. Ανή-
μπορος να βρω λέξεις που να βγά- Παλιότερα ήταν πιο δύσκολο να σω-
ζουν νόημα, που να λένε μια ιστορία, παίνω. Θες η εποχή, η οργή, το ξάφ- 25 25
που να «επικοινωνούν» με τον Άλλο. νιασμα; Όλο και κάποιο επιφώνημα
Από αντίδραση ανοίγω το στόμα πα- μου ξέφευγε. Ένα «αχ», ένα «ωχ»,
λεύοντας να μιλήσω. ένα «πρόσεξε». Δεν γύριζαν όλοι,
όχι, δεν συνέβη ποτέ αυτό αλλά ένας,
«Αααργκφφρρμμχχχ» γράμματα δύο, καμιά φορά και τρεις, μπορεί να
βαλμένα σε τυχαία σειρά, ήχοι που έστρεφαν το κεφάλι, να με ρωτούσαν
δεν βγάζουν νόημα, ήχοι τυλιγμένοι τι συμβαίνει, τι έπαθα, αν χρειάζομαι
με βαμβάκι, με γάζα, με χαρτί, άηχοι κάτι. Κι εγώ το ίδιο αντιδρούσα σε
ήχοι. παρόμοιες περιπτώσεις. Κοιτούσα,
Σωπαίνω. ρωτούσα, μπορεί και να πλησίαζα να
Έμαθα άραγε να σωπαίνω ή με μά- μάθω, να δω, να δώσω.
θανε οι Άλλοι. Ποιοι Άλλοι; Αυτοί Τώρα όχι, όχι πια. Υπάρχουν κίνδυ-
που πασχίζεις τόση ώρα να επικοι- νοι, κυρώσεις, πρόστιμα. Δεν μπο-
νωνήσεις μαζί τους; Αυτοί οι Άλλοι; ρείς έτσι απλά να πλησιάζεις τον
Ή οι Άλλοι που δε νιώθουν, δεν αντι- Άλλον χωρίς προφύλαξη, χωρίς
λαμβάνονται, δεν ακούνε; Μήπως προστασία, χωρίς αναγκαιότητα.
δεν τους νοιάζει; Μήπως δεν δίνουν
δεκαράκι για όσα τους λες, για όσα Σωπαίνω.
θέλεις να τους πεις; Μήπως δεν κά- Πλένω τη μάσκα μου κάθε μέρα
